قبر با مرده سخن مي گويد...
در روايتي كه از ششمين اختر تابناك آسمان ولايت و امامت امام صادق (عليه السلام) نقل شده است آن حضرت مي فرمايد: (هيچ قبري نيست مگر اينكه هر روز سه بار مي گويد: «من خانه ي خاك هستم، من خانه ي بلا و پوسيدن هستم، من خانه ي كرم هستم، وقتي كه بنده ي مومن وارد قبر مي شود، زمين قبر به او مي گويد «مرحبا، خوش آمدي، سوگند به خدا، من تو را دوست داشتم، در آن وقت كه بر روي من راه مي رفتي، و اكنون كه در شكم من قرار گرفتي، بيشتر تو را دوست دارم، و به زودي نشانه ي دوستي مرا در مي يابي» در اين هنگام به اندازه ي ديد چشمش، قبر او وسيع مي گردد، و دري در قبر به روي او گشوده مي شود، و او جايگاهش را در بهشت مي نگرد، و از آن در، مردي بيرون مي آيد كه هيچ چشمي زيباتر از او را نديده است، او به آن مرد مي گويد: «اي بنده ي خدا! من هرگز چيزي را به زيبايي تو نديده ام، تو كيستي؟!» آن مرد زيبا در پاسخ مي گويد: انا رأيك الحسَنُ الذي كنتَ عليه و عملك الصالح الذي كُنتَ تَعمِلُهُ. «من رأي نيك تو هستم كه داراي آن بودي، و كارهاي شايسته تو هستم كه در دنيا انجام داده اي».
سپس روح او گرفته مي شود، و در بهشت در جايگاه مناسب خود، نهاده مي گردد، سپس به او گفته مي شود: نَُم قَريرَ العَين «بخواب و بيارام در حالي كه چشمت روشن است و شادمان هستي» از آن پس همواره، نسيمي از بهشت، بر جسد او مي وزد، كه او لذّت و بوي خوش آن را تا روز فرا رسيدن قيامت مي يابد.
ولي وقتي جسد كافر را در ميان قبر مي گذارند، زمين قبر به او مي گويد: «نه خوش آمدي و نه به جاي آمدي، سوگند به خدا تو را در آن هنگام كه برروي من راه مي رفتي، دشمن مي داشتم، و اكنون كه در شكم من قرار گرفتي، دشمني من به تو بيشتر است، و به زودي نشانه ي دشمني مرا مي نگري.
آنگاه قبر او را فشار مي دهد و جسد او را خورد و خاكستر مي نمايد [شايد جسد برزخي مراد باشد] و او را به همان خاكي كه قبلاً بود، باز مي گرداند، و دري از جهنم به روي او گشوده مي شود، او جايگاهش را در جهنّم مي نگرد، سپس مردي بسيار زشت، از آن در وارد مي شود، او به آن مرد مي گويد، «اي بنده ي خدا تو كيستي؟» آن مرد، در پاسخ مي گويد: «من كردار زشت تو هستم كه در دنيا انجام مي دادي، و رأي ناپاك و خبيث تو مي باشم»
سپس روح او گرفته مي شود، و در جايگاه خود در دوزخ (جهنم برزخي) نهاده مي شود، آنگاه همواره باد مسمومي از آتش، بر جسدش مي ورزد، و او درد و سوزش آن را تا روز قيامت، در مي يابد...
1- فرازي از خطبه 132، ص248، ترجمه محمد دشتي
2- كافي، ج5، ص595
برچسب: ،
ادامه مطلب