توصیف گوشه ای از عذاب های جهنم
انواع عذاب های جهنم
غل و زنجیرها (انکال)
آتش سوزان جهنم (جحیم)
غذاهای خشن و گلوگیر و مرگبار (و طعاما ذاغصة)
و انواع مجازات های دردناک دیگر که به فکر انسان نمی گنجد (و عذابا الیما)
قرآن می گوید: «إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ طَعَامُ الْأَثِیمِ »(سوره دخان آیات 43و 44) ؛ همانا درخت زقوم غذای گناهکاران است("زقوم " به گفته مفسران و اهل لغت نام گیاهی تلخ و بد بو و بد طعم است که دارای برگ های کوچکی است)
قرآن می افزاید: همانند مس گداخته در شکم گنه کاران می جوشد؛ «کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ»(سوره دخان آیه 45)
جوششی همچون آب سوزان؛ «کَغَلْیِ الْحَمِیمِ» (سوره دخان آیه 46)
در قرآن و روایات سعی شده است عظمت بهشت و جهنم و نعمت ها و عذاب ها در
قالب نمونه هایی که مردم بدان ها آشنایی دارند توصیف گردند. در این روایت
نیز پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم)، برای بیان عظمت بهشت و جهنم، همین
شیوه را برگزیده اند.
پیامبر می فرمایند:
«ولو انّ دلواً صبّ من غسلین فی مطلع الشّمس لغلت منه جماجمُ من مغربها»
و اگر سطلی از چرک دوزخ را در مشرق زمین بریزند، مغز سر آنان که در مغرب می زییند بجوش می آید.
در قرآن کریم غذاهایی برای جهنمیان ذکر گردیده که از جمله آنها «غسلین» است:
«فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَهُنا حَمِیمٌ. وَ لاَطَعَامٌ إِلاَّ مِنْ غِسْلِین»( الحاقه / 35 ـ 36)
امروز (روز قیامت) هیچ خویش و دوستداری که در اینجا به فریادش برسد ندارد. و طعامی غیر از غسلین (چرک و پلیدی دوزخیان) نصیبش نیست.
«غسلین» نوشیدنی جهنمیان است و به معنای آب چرکینی است که پس از شستن لباس و
ظرف برجای می ماند. آن قدر آن نوشیدنی متعفن و کثیف است که کثافت و چرک
اشیای شسته شده را بر او نام نهاده اند.
به واقع «غسلین» کثافت و آلودگی هایی است که از اعمال پلید و زشت انسان
برجای مانده است و آن قدر متعفن، بدبو و سوزان است که اگر سطلی از آن را در
شرق عالم بریزند جمجمه آنان که در غرب عالمند به جوش می آید.
پیامبر فرمود: دم های جهنم چیست؟ عرض کرد: همانا خداوند متعال بر آتش امر
فرمود، سپس هزار سال افروخته ماند تا سرخ شد. بعد از آن نیز امر فرمود و
هزارسال دیگر افروخته ماند تا سفید شد. پس از آن نیز به آن امر فرمود و آتش
هزارسال افروخته شد تا سیاه گشت و آن آتش سیاه و تاریک است.
پس اگر یک حلقه از زنجیر آتشین جهنم، که بلندی آن هفتاد ذرع است، بر دنیا
نهاده شود، دنیا از حرارت آن آب می شود و اگر قطره ای از «زّقوم» و «ضریع»
آن در آبهای اهل دنیا بچکد، همه از گند آن می میرند.
پس از آن پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) گریه کرد و جبرئیل نیز گریان
گشت. خداوند متعال فرشته ای به سوی آنها فرستاد و آن فرشته عرض کرد: خداوند
به شما سلام می رساند و می فرماید: من شما را ایمن داشتم از اینکه گناهی
مرتکب شوید که به جهت آن شما را عذاب کنم.
( بحارالانوار، ج 17، ص 146)
منابع :کتاب ره توشه ج2 ،آیت الله مصباح یزدیتفسیر نمونه جلد21
برچسب: ،
