بهشت و جهنم

« وامتازوا اليوم ايها المجرمون الم اعهد اليكم يا بني آدم الا تعبدوا الشيطان انه لكم عدو مبين و ان اعبدوني هذا صراط المستقيم و لقد اضل منكم جبلا كثيرا افلم تكونوا تعقلون هذه جهنم التي كنتم توعدون»

(يس / 59_63)

«اي گناهكارن جدا شويد آيا با شما عهد نكردم كه شيطان را نپرستيد كه او دشمن آشكار شماست؟  و اينكه مرا بپرستيد كه راه مستقيم اين است؟ او گروه زيادي از شما را گمراه كرد آيا انديشه نكرديد؟

اين همان جهنمي است كه به شما وعده داده شده بود.»

« و ترب المجذمبن يومئذ مقربين في الاصفاد سرابيلهم من ثطران و تغشي وجوههم النار»

( ابراهيم/49-50)

پاسخ من (بهشت و جهنم):

سلام

من شك دارم كه شما واقعا نماز و قرآن ميخونيد، نماز و قرآن واقعي رو گفتم نه ظاهري، تو هرروز چند مرتبه تو نمازت ميگي:

صراط الذين انعمت عليهم غير مغضوب عليهم والضالين، مغضوب عليهم همون خشم خدا براي گمراهانه، مغفرت خدا زياده ولي غضب خدا هم هست، صفات خدا دو نوع است: صفات رحمانيه و صفات قهريه مثل جباريت كبريايي، انتقام و عدالت، بترس از روزي كه بندگان تو باد رحمت خدا بخوابند، دوست عزيز شما برو قرآن رو يه دور با معني كامل بخون بعد بيا واسم نظر بده، برات سند قرآني ميارم:

ويل للمشركين: واي بر كافران (سوره فصلت آيه 6)

ويل يومئذ للمكذبين: واي بر دروغگويان تكذيب كننده(طور 11)

فويل للمصلين: واي بر نمازگزاراني كه از نمازشان غافلند (ماعون 4)

و پيشنهاد ميكنم برو قرآن رو بگير و اين آيه رو با معنيش حتما بخون: سوره بقره آيه 24

ببين خشم و غضب خدا چقدر جدي در قرآن اومده، برام سند بيار از اين حرفايي كه ميزني، ديدگاه شما كاملا با ديدگاه وهابيون يكسانه، وهابيوني كه فقط ميگن خدا مهربونه تا هر گناهي انجام بدن، هيچ قومي به رستگاري نخواهد رسيد مگر آنكه بيم دهنده اي در آن باشد. منتظر دليل با استدلال شما هستم

جهنم هفت در دارد و در هر دري هفتاد هزار كوه است و در هر كوهي هفتاد هزار شعبه است.

در هر شعبه اي هفتاد هزار وادي است و در هر وادي هفتاد هزار شقه است و در هر شقه هفتاد هزار خانه است و در هر خانه هفتاد هزار مار است كه بلندي هر مار به اندازه سه روز راه است و نيش هاي آن ها به اندازه درخت خرماست.

اين مارها به انسان ها حمله مي كنند و مي درند و گوشت هاي بدن ايشان را متلاشي مي كنند . اهل عذاب با مشاهده اين مارها به نهر هايي از آتش كه در روي زمين جهنم در جريان است و مملوع از زهر مار و عقرب است پناهنده مي شوند و خودشان را به درون اين نهرها مي اندازند.

اين نهرها هم به قدري عميق هستند كه اهل عذاب وقتي داخل اين نهرها افتادند 70 جريف پايين مي روند و هر جريف 70 سال راه است.

(كفاية الموحدين ـ مبحث جهنم)

از پيامبر اكرم (ص) روايت شده كه فرمود:

در جهنم يك وادي از آتش است كه اهل جهنم از حرارت آن روزي ۷۰ هزار بار به خدا پناه مي برند. و در آن وادي ، اتاقي از آتش است و در آن اتاق چاهي از اتش است و در آن چاه ، تابوتي از آتش است و در داخل آن تابوت، ماري از آتش است كه ۱۰۰۰ نيش دارد و طول هر نيش آن ۵۰۰ متر است، و لذا خداوند به پيامبر مي فرمايد: بگو پناه مي برم به آفريدگار فلق.

يك طايفه از كساني كه اهل اين چاه هستند، شرابخواران مي باشند.

فلق يعني صدع، صدع به معناي سوراخ در يك چيز سفت و محكم است و مراد اين است كه در جهنم ، چاهي است كه در آن ۷۰ هزار خانه است و در آن خانه ۷۰ هزار اتاق است و در آن اتاق ۷۰ هزار سياهي است و در آن سياهي ۷۰ هزار ظرف سم است كه همه اهل جهنم بايد از اينجا عبور كنند.

( بحار، جلد۸، مبحث جهنم؛ كفايا الموحدين، مبحث نار)

از جمله طبقه هفتمين – تابوت - جاي مخربين و بدعتگذاران است.

در آن عقربي به نام عقرب جراره و ماري به اسم مار غاشيه مي باشد كه تا هفتصد سر براي او معلوم كرده اند. اما با اين همه، عقرب هاي آن چنان اليم باشد كه جهنميان از زحمت آنها پناه به مار مي آورند»

به استناد آيه شريفه " هل اتيك حديث الغاشيه" از سوره 88 قرآن مجيد (الغاشيه)، معاني آتش و آتش دوزخ و به عبارت اخري قيامت و رستاخيز از آن افاده مي شود و با اين تعريف و توصيف چنين نتيجه مي گيريم كه مراد از مار غاشيه همان مار قيامت و رستاخيز، يعني ماري است كه در جهنم به سر مي برد تا به فرمان خداي تعالي گناهكاران را عذاب دهد.

حرف بهشت و جهنم:

همين الان كه فرصت نفس كشيدن داريد براي انجام كار خير و نيك كوشا باشيد.

همين الان شروع كنيد

يك راه ساده و موثر از نظر من نيكي به پدر و مادر است...

بهشت و جهنم

يكي از خصلت هاي بسيار زشت و ناپسند كه در زندگي گريبان انسان را گرفته و او را به ذلّت و خواري مي كشاند، عصبانيّت نابجا است.

عصبانيّت يكي از بيماري هاي بسيار خطرناك روحي است، كه هرچه سريعتر بايد نسبت به ريشه كني آن اقدام نمود. خطر آن تا حدّي است كه مهمّترين سرمايه ي، حيات دنيوي  و اخروي يك مؤمن را در لبه ي پرتگاه هلاكت قرار داده و به شدّت آن را در معرض نابودي قرار مي دهد.

آن سرمايه ي گران سنگ چيزي نيست جزء ايمان. ايماني كه سرچشمه ي تمام خوبي ها و زيبايي هاست، ايماني كه تمام انبياء الهي از حضرت آدم (ع) گرفته تا حضرت خاتم (صلي اله، عليه و آله) همگي ما را به آن دعوت نموده و حفظ آن را از ما خواهانند.

پيامبر عزيز اسلام در بياني شيوا و دلنشين در اين باره مي فرمايد:

(الغضب يفسد الايمان كما يفسد الخل العسل)1.

خشم ايمان را تباه مي كند همچنانكه سركه عسل را تباه و فاسد مي سازد.

اين بيان زيبا از سرور عالم، بيانگر اين مطلب كه: غضب طعم شيرين ايمان را از بين برده و ذائقه ي روحمان را تلخ مي نمايد به گونه اي كه در اثر آن نمي توانيم شيريني لذّت بخش ايمان را با جان و دل احساس نماييم. همانطور كه سركه طعم شيرين عسل را از بين برده و مانع از احساس شيريني آن مي شود. بنابراين غضب موجب تباهي ايمان مي شود و در اثر آن نه تنها انسان مرتكب گناه كبيره مي شود بلكه گاه به مقدسات دين و انبياء الهي و كتاب گرانسنگ قرآن بلكه بالاتر به ساحت مقدس پروردگار نيز جسارت مي كند.

عصبانيّت بزرگترين مانع بر سر راه آدمي است كه او را از قلّه هاي بلند انسانيّت به زير كشيده و او را در رديف حيوانات بلكه در مقامي پست تر از حيوانات قرار مي دهد.

امير بيان علي ابن ابي طالب (عليه السلام) در اين باره به زيبايي مي فرمايد:

(اعدي عدو للمرء غضبه و شهوته، فمن ملكهما علت درجته و بلغ غايته)2

سخت ترين دشمن آدمي خشم و شهوت اوست، هر كس بتواند بر آن دو تسلّط يافته و آنها را مهار نمايد، درجه اش بلند و به آخرين درجه ي كمال مي رسد.

موعظه اي سرنوشت ساز

عصبانيت قويترين حربه ي شيطان

بنابراين به هنگام بروز عصبانيّت بايد كاملاً بر اعصاب خود مسلّط بوده و با تدبير و انديشه و با هوشياري لازم، اين آتش فاجعه آفرين را مهار نموده و به اين وسيله شيطان را خلع سلاح نماييم تا اين دشمن قسم خورده ي آدمي نتواند ما را از جادّه ي انسانيّت خارج و در مسير حيوانيّت قرار دهد.

نصيحتي به شخص عصباني

امير بيان علي بن ابي طالب (عليه السلام) در بياني زيبا در اين باره مي فرمايد:

(الغضب يفسد الالباب و يبعد من الصواب) 5 

خشم، عقل آدمي را فاسد نموده و او را از كار صحيح دور مي سازد.

نكته ي قابل توجّه در اين زمينه اين است كه: در اين حالت جنون آميز انسان بايد از هرگونه تصميم و اقدامي جدّاً پرهيز نمايد، زيرا وقتي موتور عقل از كار بيفتد، تصميمات آدمي و كارهاي انجام شده از طرف او، يقينا غير عاقلانه و خارج از مدار انسانيّت مي باشد و لذا شاهديم كه بسياري از تصميمات خطرناك و جنايات دلخراش در همان لحظه ي خطر آفرين انجام گرفته و فاجعه اي ننگين و جبران ناپذيري از خود به جاي گذاشته است.

نتيجه ي چنين تصميمات فاجعه باري، جزء پشيماني و غرق شدن در درياي تاريك غم و اندوه، چيز ديگري نمي باشد.

مولاي متقيان علي (عليه السلام) در بيان دلرباي خويش در اين باره مي فرمايد:

(اياك و الغضب فاوله جنون و آخره ندم)6.

از خشم بپرهيز كه آغازش ديوانگي و پايانش پشيماني است.

شايسته است كه در اين زمينه با گوش دل به سخن حيات بخش امير بيان توجّه نموده و با تكيه و توكّل بر قدرت بي انتهاي الهي به جنگ اين خصلت زشت حيواني رفته و آتش خطر آفرين آن را خاموش نماييم تا بدين وسيله توانسته باشيم در زندگي، همواره خود را از تصميمات خطرناك و اقدامات شيطاني ايمن ساخته باشيم.

نوشته مهدي صفري – گروه دين و انديشه تبيان

1- وسائل الشيعه، كتاب جهاد النفس، حديث 521

2- غرر الحكم، ص302، حديث 6868

3- وسائل الشيعه، كتاب جهاد النفس، حديث 526

4- غررالحكم، ص 302، حديث 6873

5- همان، ص66، حديث 862

6- همان، ص 303، حديث 6898

درباره مرگ ملائكه، از آن جا كه قبل از روز قيامت تمام موجوداتي كه در آسمان‌ها و زمين هستند مي‌ميرند چنان كه قرآن مي‌فرمايد:

”‌‌و در صور دميده مي‌شود و تمام كساني كه در آسمان‌ها و زمين هستند مي‌ميرند مگر كساني كه خدا بخواهد”‌‌.

اين آيه ابتدا مي‌فرمايد: تمام آن‌ها كه در زمين و آسمان هستند مي‌ميرند كه شامل تمام ملائكه نيز مي‌شود.

 همه موجودات در سير و حركت خود به نقطه‌اي خواهند رسيد كه در آن نقطه خاتمه يافته و در آن ساكن گشته و استقرار مي‌يابند. از نظر قرآن كريم، مرگ هر چيزي هنگامي است كه ”‌اجل”‌ آن شئ فرا برسد، و همه موجودات – چه انسان و چه غير انسان داراي چنين اجلي هستند.[1]

اين نقطه استقرار و ثبات بنا بر گفته قرآن، نزد خداوند است.

« أَجَلاً وَأَجَلٌ مُّسمًّي عِندَهُ » [2]

و آنچه نزد خداوند است باقي مي‌باشد. (و وَمَا عِندَ اللّهِ بَاقٍ) [3]

از اين رو، وقتي موجودات به پيشگاه خداوند رسيدند و در نزد او حاضر گشتند داراي حياتي ابدي و جاويدان مي‌گردند. همه موجودات – چه انسان و چه غير انسان – صيرورت و شدنِ آنان به سوي خداوند است و عاقبت به سوي او برگشته و در پيش گاه او حاضر و محشور مي‌گردند. اين بازگشت همگاني به سوي خداوند همان ”‌مرگ”‌ است. پس مي‌توان چنين نتيجه گرفت كه همه موجودات از جمله فرشتگان، اين چنين ”‌مردني”‌ خواهند داشت.

در قرآن كريم از منشأ چنين رخدادي به ”‌نفخ صور”‌[4] تعبير شده است و دميدني كه در صور انجام مي‌گيرد هم منشأ ميراندن و هم منشأ زنده گردانيدن و برانگيختن و حشر و برپايي قيامت است.

نيز از اين حادثه به ”‌صيحه”‌،[5] ”‌زجره”‌[6] (صيحه)، ”‌صاخه”‌[7] (صيحه شديد) و ”‌‌ فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ”‌[8] (دميدن در چيزي كه صدا از آن خارج مي‌شود) تعبير گشته است.

وقتي زمان نفخه اول مي‌شود اسرافيل در صور مي‌دمد و تمام موجودات داراي روح مي‌ميرند، مگر اسرافيل كه بعد از آن به امر خدا اسرافيل نيز مي‌ميرد.[13] از بعضي آيات از جمله آيه:

”‌كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ ”‌،[14]

كه به طور كلي مي‌فرمايد هر چيزي هلاك مي‌شود و مي‌ميرد، مگر وجه خداوند تعالي، به خوبي استفاده مي‌شود كه اين گروه باقيمانده نيز سرانجام مي‌ميرند

گروهي معتقدند كه آن‌ها جمعي از فرشتگان بزرگ خدا همچون جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل و عزرائيل اند. در روايتي است كه وقتي رسول الله (ص) اين آيه را تلاوت كردند مردم پرسيدند چه كساني استثنا شده‌اند؟ حضرت فرمود:

”‌جبرئيل، ميكائيل، اسرافيل و ملك الموت و وقتي خلائق قبض روح شدند آن‌ها نيز به فرمان خدا به ترتيب مي‌ميرند”‌.[10]

روايت ديگري حاملان عرش خدا را نيز بر اين ملائك افزوده اند.[11]

به هر حال از اين روايات[12] و رواياتي كه مي‌فرمايد: وقتي زمان نفخه اول مي‌شود اسرافيل در صور مي‌دمد و تمام موجودات داراي روح مي‌ميرند، مگر اسرافيل كه بعد از آن به امر خدا اسرافيل نيز مي‌ميرد.[13]

از بعضي آيات از جمله آيه: ”‌كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ ”‌،[14] كه به طور كلي مي‌فرمايد هر چيزي هلاك مي‌شود و مي‌ميرد، مگر وجه خداوند تعالي، به خوبي استفاده مي‌شود كه اين گروه باقيمانده نيز سرانجام مي‌ميرند، به گونه‌اي كه در سرتاسر عالم هستي موجودي زنده نخواهد بود، جز خداوند متعال.بنابراين، فرشتگان داراي عمر بسيار طولاني هستند. اما آنان نيز روزي خواهند مرد.

جزئيات مرگ فرشتگان به زبان امام سجاد(عليه السلام)



در مورد نفخ صور و مردن همه عالميان از امام سجاد عليه‌السلام پرسش شده بود كه ايشان ضمن يك حديث طولاني مراحل دميده شدن در صور را توضيح مي‌دهند و در مورد مرگ فرشتگان هم جزئياتي بيان مي‌دارند به اين مضمون :

قبض روح جميع فرشتگان و تنها بقاءِ ذات خدا عزّوجلّ

و سپس حضرت شروع به سخناني نمود و فرمود: تمام اهل زمين مي‌ميرند بطوريكه يك تن در روي زمين باقي نمي‌ماند. و اهل آسمان مي‌ميرند حتّي يك نفر از آن‌ها باقي نمي‌ماند مگر ملك الموت و حَمَله عرش و جبرائيل و ميكائيل.

حضرت فرمود: در اين حال ملك الموت مي‌آيد تا در نزد پروردگار عزّوجلّ حضور پيدا نموده مي‌ايستد و به او گفته مي‌شود ـ در حاليكه خدا داناتر است ،كه باقي مانده است؟

ملك الموت مي‌گويد: اي پروردگار من! هيچ‌كس باقي نمانده است مگر ملك الموت و حمله عرش و جبرئيل و ميكائيل.

به او گفته مي‌شود كه: به جبرئيل و ميكائيل هم بگو بميرند.

فرشتگان در اين حال مي‌گويند: اي پروردگار! اينان دو رسول تو و دو امين تو هستند.

خداوند مي‌فرمايد: من حكم مردن را بر هر كه داراي نفس باشد كه زنده و داراي روح است نوشته‌ام.

ملك الموت پس از انجام مأموريت خود مي‌آيد تا در نزد پروردگار خود حضور يافته و مي‌ايستد.

به او گفته مي‌شود در حاليكه خدا داناتر است: كه باقي مانده است؟

ملك الموت مي‌گويد: اي پروردگار من! باقي نمانده است مگرملك الموت و حمله عرش.

درباره مرگ ملائكه، از آن جا كه قبل از روز قيامت تمام موجوداتي كه در آسمان‌ها و زمين هستند مي‌ميرند چنان كه قرآن مي‌فرمايد:

”‌و در صور دميده مي‌شود و تمام كساني كه در آسمان‌ها و زمين هستند مي‌ميرند مگر كساني كه خدا بخواهد”‌‌

خداوند مي‌فرمايد: بگو حمله عرش نيز بميرند.

در اين حال ملك‌الموت با حالت اندوه و غصّه مي‌آيد، و در حاليكه سر خود را پايين انداخته و چشمان خود را بر نمي‌گرداند در نزد خدا حضور مي‌يابد.

به او گفته مي‌شود: كه باقي مانده است؟

مي‌گويد: اي پروردگار من! غير از ملك الموت كسي باقي نمانده است.

به او گفته مي‌شود: بمير اي ملك الموت! پس مي‌ميرد.

در اين حال خداوند زمين را بدست قدرت خود مي‌گيرد، و آسمان‌ها را بدست قدرت خود مي‌گيرد؛ و مي‌گويد:

«أَينَ الَّذِينَ كانُوا يدْعُونَ مَعِي شَرِيكا؟ أَينَ الَّذِينَ كانُوا يجْعَلُونَ مَعِي إلَهًا ءَاخَرَ؟ [15]

«كجا هستند آن كساني كه با من در كارهاي من شريك مي‌پنداشتند؟ كجا هستند آن كساني كه با من خداي دگري قرار مي‌دادند؟»

منبع: گروه دين و انديشه سايت تبيان زنجان


 

پي‌نوشت‌ها:

[1].روم، 8

[2].انعام، 2

[3]. نحل، 96

[4]. نمل، 87؛ زمر، 68؛ حاقه، 15 – 13؛ و… .

[5]. يس، 53

[6]. نازعات، 13 و 14

[7]. عبس، 33 و 34

[8].مدثر، 10 -8

[9].زمر ، 68، ”‌‌…و نفخ في الصور فصعق من في السموات و من في الارض الا من شاءالله”‌.

[10]. بحار الانوار، ج 79، ص 184

[11]. همان، ج 6، ص 329 .

[12]. همان.

[13]. همان، ص 324

[14]. قصص، 88

[15]. «كافي» طبع حروفي، ج 3، كتاب جنائز، ص 256 و 257؛ و طبع سنگي ج 1، ص 70 و 71

كتاب معاد شناسي علامه طهراني