بهشت و جهنم

از نظر علم و تجربه ثابت شده است كه يكي از عوامل اصلي و ناخودآگاه تحريك و ترشح غدد و هورمونهاي جنسي، نگاه است. نگاه به نامحرم هر چند اگر بدون قصد تلذّذ باشد عمل طبيعي و غريزي خود را انجام مي دهد و زمينه تحريك شهوت انسان را در زمان نگاه يا بعد از آن ايجاد مي كند. تحريك غريزه جنسي به گونه نامشروع نيز آثار شوم و نكبت بار فراواني بر ابعاد مختلف انسان و جامعه بشري ايجاد مي نمايد.

اسراف، انحراف و هدر رفتن نيروهاي فكري ، اجتماعي و معنوي انسان، زمينه سازي سردي روابط خانوادگي (شخصي كه نگاه خود را كنترل نمي كند با يك همسر ارضا نمي شود)، حالت حسرت و ناكامي، از دست دادن آرامش رواني، ميل به گناه (لواط، زنا ، استمناء و….) و بالاخره گرايش به گناهان مختلف از جمله آثار سوء نگاه حرام است كه در عرصه زندگي فردي، خانوادگي و اجتماع ظاهر مي گردد.

امام علي عليه السلام مي فرمايد چشم، پيش قراول دل، جلودار فتنه، دام شيطان و نگاه حرام سبب كاشتن بذر شهوت و نهال گناه (زنا و لواط و استمناء و …) است.[۱] نگاه به نامحرم باعث سختي زندگي و زيادي حسرت و افسوس است. قران كريم در اين مورد مي فرمايد: « قُلْ لِلْمُۆْمِنينَ يغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ يحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِك أَزْكى‏ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبيرٌ بِما يصْنَعُونَ [۲] به مۆمنان بگو چشمهاى خود را (از نگاه به نامحرمان) فرو گيرند، و عفاف خود را حفظ كنند اين براى آنان پاكيزه‏تر است خداوند از آنچه انجام مى‏دهيد آگاه است! »

برخي آثار فاجعه آميز نگاه كردن به فيلم هاي غيراخلاقي را مي‌‌توان اينگونه برشمرد :
۱٫ كاهش شديد عشق:

چنين افرادي از توان عاطفي كمتري برخوردارند و در روابط عاشقانه توفيق كمتري كسب مي‌كنند.
۲٫ تاثيرات فيزيولوژيك:

سلامت جنسي انسان كه تأثير عميقي در سلامت جسمي‌ و رواني او دارد، حاصل ارضاء معقولي است كه در پي تحريك واقعي و نياز حقيقي فيزيولوژي بدن اتفاق افتاده باشد. عدم حفظ اين عدم تعادل، از عقلانيت انسان مي‌كاهد و او را وادار به گناه مي‌كند.
۳٫ تضعيف انسانيت:

جنبه جنسي بسياري اين افراد، عاري از ويژگي‌هاي انساني مي‌‌شود. آنها يك حالت «من غريبه» (جنبه تاريك) را توسعه مي‌‌دهند كه محور آن، شهوت جامعه ستيز و عاري از اكثر ارزش‌ها است.

مشاهده مكرر و زياد آن و در دسترس همه بودن اين نوع فيلم‏ها (حتي به عنوان آموزش) باعث شكستن قبح و زشتي اموري است كه اسلام، عقلاء و عرف جامعه آنها را زشت و قبيح مي‌‏شمارند. حتي انسان‏هاي مۆدب و با نزاكت از بيان و ذكر برخي الفاظ كه مستقيما اشاره به يكي از اعضاء بدن انسان مي‌‏كند، اكراه دارند و آن را زشت و ناپسند و قبيح مي‌‏دانند چه رسد به اين كه به مشاهده و تجزيه و تحليل آن بپردازند
۴٫ از بين رفتن عفت عمومي‌ و اجتماعي در درازمدت:

كساني كه اينگونه فيلم ها را تماشا مي كنند در برخورد با افراد ديگر در اجتماع نگاه جنسي دارند و شيطان هميشه براي گمراه كردن آنها اميد دارد. زيرا آنها براي گمراهي و انحراف از مسير الهي آمادگي لازم را دارند.
۵٫ نقش بستن تصاوير جنسي در مغز:

در اين جا بهتر است كه به تجربه دكتر روان شناس، «مك گاف» در دانشگاه كاليفرنيا بپردازيم. يافته‌هاي او (كه بسيار ساده شده اند) نشان مي‌‌دهند كه خاطرات تجربه‌هايي كه به هنگام تحريكات احساسي (مثل تحريك جنسي) رخ مي‌‌دهند، توسط هورمون غده آدرنال در مغز مي‌‌نشينند و پاك كردن آنها دشوار است. اين فرض مي‌‌تواند تا حدودي اثر اعتياد به هرزه‌نگاري و هرزه‌بيني را توصيف كند. خاطرات نيرومند تحريكات جنسي از تجربه‌هاي گذشته، خودشان را در صحنه مغز حفظ مي‌‌كنند و مرتباً به ذهن خطور مي‌‌كنند و فرد را از لحاظ شهواني تحريك مي‌‌كنند. اگر او به هنگام اين تخيلات، استمنا كند، باعث تقويت پيوند بين تحريك جنسي و اوج لذت جنسي مي‌‌شود كه همراه با منظره ويژه يا تكرار پي‌درپي آن صحنه در ذهن خواهد بود.
۶٫ تأثير بر رفتار جنسي:

برخي از جامعه‌شناسان آلماني ادعا مي‌‌كنند كه «عادت بيمارگونه‌ ديدن عكس‌ يا فيلم‌هاي پورنو (سكسي)» بر رفتارها و برخوردهاي جنسي «معتادان پورنو» تأثير منفي دارد. تا ‌جايي كه اين بيماران، از انجام سكس عادي و عشق‌ورزي لذتي نمي‌‌برند. كاربراني كه داوطلبانه براي ترك اعتياد خود به روانكاو مراجعه كرده‌اند، اعتراف مي‌‌كنند كه «ديدن پورنو، به بخش جدايي‌ناپذير ارضاي جنسي آنان تبديل شده است» و آنان نمي‌‌توانند بر «وسوسه و نياز» ديدن اين تصاوير غلبه كنند.
۷٫ انزوا و كاهش روابط اجتماعي:

پژوهشگران آلماني معتقدند كه اعتياد به ديدن فيلم ها و تصاوير پورنو‌، هم‌چنين سبب انزوا و دوري فرد از اجتماع و كاهش روابط اجتماعي او مي‌‌شود.
نگاه
۸٫ تحليل توان عقل:

هر قدر كه اطلاعات موجود در ذهن، منظم‌تر و داراي عناوين كمتري باشد،‌ دسترسي عقل به آنها براي پردازش‌هاي جديد، مهياتر خواهد بود. اما وجود داده‌هاي فراوان و متعدد كه فضاي ذهن را بي جهت پر كرده باشند و با تكرار درگيري ذهني و رفتار بيروني، تقويت شده باشند، باعث مي‌شود توان عقل را به مقدار چشمگيري كاهش دهند، چه رسد جايي كه اين داده‌ها، داراي تاثير بر هورمونهاي مختلف نيز باشد كه تأثيرات ارگانيك را نيز درپي داشته باشد.
۹٫ سقوط شخصيت زن و مرد و تبديل شدن به وسيله‌اي براي اشباع هوس‌هاي سركش:

با پرداختن افراطي فرد به مسائل جنسي، شخصيت او به شخصيتي شهواني تبديل خواهد شد كه تداعي‌ها و برداشت‌هاي وي با كوچكترين ارتباطي (حتي توهمي) رنگ جنسي به خود مي‌گيرد. كاركرد افراد براي چنين فردي تنها ارضاء غريزه جنسي است و اهتمام خود او نيز صرفا بر ارضاء همين بعد وجودي خويش است.
۱۰٫ آسيب جسمي‌:

علم پزشكي هنوز تا مرز شناخت بسياري از بيماري‌ها فاصله اي طولاني دارد و چه بسا اموري كه در زندگي روزمره ما وجود داشته باشد و ما به عنوان امور مفيد از آنها استفاده كنيم، در آينده اي نزديك ضرر آنها از نظر پزشكي ثابت شود. بنابراين اگرچه تاكنون براي هرزه‌بيني، اثر جسماني مستقيم تشخيص داده نشده است (و احتمال اين وجود دارد كه با پيشرفت علم مشخص گردد) ولي قطعا اثر غيرمستقيم دارد. يعني نگاه به عكس و فيلم‌هاي مبتذل غالبا موجب تحريك سيستم عصبي خودكار (سمپاتيك و پاراسمپاتيك) و تحريك شهوت مي‌گردد؛ هم زمان ضربان قلب و تعداد تنفس افزايش پيدا مي‌كند؛ ترشح برخي از هورمون‌ها در خون بالا رفته و تعادل هورموني و رواني شخص براي دقايقي و گاه ساعت ها و گاه روزها به مخاطره مي‌افتد. اگر اين رفتار به مدت طولاني ادامه يابد آثار آن همه عمر فرد را در بر خواهد گرفت.
۱۱٫ پرخاشگري:

هرزه‌بيني نه تنها بر ذهن فرد تاثير مخرب مي‌گذارد بلكه افراد را تشويق مي‌كند تا از نظر جنسي بيشتر حالت سلطه جو و پرخاشگر داشته باشند.

با پرداختن افراطي فرد به مسائل جنسي، شخصيت او به شخصيتي شهواني تبديل خواهد شد كه تداعي‌ها و برداشت‌هاي وي با كوچكترين ارتباطي (حتي توهمي) رنگ جنسي به خود مي‌گيرد. كاركرد افراد براي چنين فردي تنها ارضاء غريزه جنسي است و اهتمام خود او نيز صرفا بر ارضاء همين بعد وجودي خويش است
۱۲٫ مقايسه:

به دنبال مشاهده اين‏گونه فيلم‏ها، افراد مجرد در آينده به مقايسه آنچه در فيلم ديده‏اند و آنچه از همسر خود سراغ دارند مي‌‏پردازند و در نتيجه نقايص و كمبودها و ضعفهاي احتمالي خود و همسر خويش در ذهن فرد برجسته شده و چه بسا باعث كاهش تمايل و علاقه به همسر انتخاب شده خود مي‌‏شود و به تدريج كانون خانواده را دچار اختلال و فروپاشي مي‌‏كند.
۱۳٫ ديدن عكس‌ها و فيلم‌هاي مبتذل،

به ويژه جوانان را، در يك حال تحريك دائم قرار مي‌دهد، تحريكي كه سبب كوبيدن اعصاب آنان و ايجاد هيجان‌ هاي بيمارگونه عصبي و گاه سرچشمه امراض رواني مي‌گردد.
۱۴٫ سستي ايمان:

اين گناه، پيوند انسان با خدا را سست و در صورت استمرار، اين پيوند را قطع و ايمان او را زايل مي‌‌گرداند؛ غريزه جنسي انسان را به طور افراطي تحريك كرده؛ او را از فعاليت‌هاي مثبت انساني بازداشته؛ به سمت ارتكاب فحشا و منكرات سوق مي‌دهد. بدين وسيله انسانيت انسان كه سرمايه وجودي انسان است را از او سلب مي‌كند.
۱۵٫ محروم شدن از شيريني و لذت انس با خدا:

هشيار بودن اين تصاوير در ذهن و مرور دائمي و ناخودآگاه آن، حضور قلب را در عبادات به خطر مي‌اندازد و تكرار نافرماني خدا، بهره رابطه با او را از لذت مي‌اندازد.

۱۶٫ مردن دل‌ها و افسردگي:

همانگونه كه روايات نيز بر اين امر تصريح دارند، ولنگاري جنسي و ارتباطي، باعث بروز قساوت قلب مي‌شود و مرگ معنوي و رواني قلب را درپي دارد.
۱۷٫ تاثيرات منفي در زندگي زناشويي:

مشاهده مكرر و زياد آن و در دسترس همه بودن اين نوع فيلم‏ها (حتي به عنوان آموزش) باعث شكستن قبح و زشتي اموري است كه اسلام، عقلاء و عرف جامعه آنها را زشت و قبيح مي‌‏شمارند. حتي انسان‏هاي مۆدب و با نزاكت از بيان و ذكر برخي الفاظ كه مستقيما اشاره به يكي از اعضاء بدن انسان مي‌‏كند، اكراه دارند و آن را زشت و ناپسند و قبيح مي‌‏دانند چه رسد به اين كه به مشاهده و تجزيه و تحليل آن بپردازند.

منبع: پرسمان

در قرآن شريف هم به افراد مژده بهشت داده شد و هم به گروه هاي اجتماع. گروه هاي اجتماعي كه قرآن شريف به آن ها وعده بهشت مي دهد عبارتند از:

1. سبقت گيرندگان در ايمان: «پيشگامان پيشگامند. آن ها مقربانند. در باغ هاي بهشت (جاي دارند) 1».

2. اهل عمل صالح: «وكساني را كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، به باغ هاي بهشت وارد مي كنند 2».

3. مقرّبان: «پس اگر او از مقرّبان باشد. در روح و ريحان و بهشت پر نعمت است 3».

4. نيكوكاران: «كساني كه نيكي كردند، پاداش نيك و افزون بر آن ها دارند... آن ها اهل بهشتند 4».

5. متّقين: «توصيف بهشتي كه به پرهيزگاران وعده داده شد (اين است كه): نهرهاي آب از زير درختانش جاري است 5».

6. شهيدان: «خداوند از مؤمنان، جان ها و اموالشان را خريداري كرده كه (در برابرش) بهشت براي آنان باشد6».

7. سعادتمندان: «امّا آن ها كه خوشبخت شدند و سعادت يافتند، جاودانه در بهشت خواهند ماند 7».

8. نمازگزاران: «و آن ها كه بر نماز مواظبت دارند. آنان در باغ هاي بهشتي گرامي داشته مي شوند 8».

9. صابران: «در برابر صبرشان، بهشت و لباس هاي حرير بهشتي را به آن ها پاداش مي دهند 9».

10. اطاعت كنندگان: «هر كس خدا و رسولش را اطاعت كند، او را در باغ هاي (از بهشت) وارد مي كنند 10».

11. خائفان: «و آن كس كه از مقام پروردگارش ترسان باشد، و نفس را از هوي باز دارد. قطعاً بهشت جايگاه اوست 11».

12. اهل ايمان: «و كساني را كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، به باغ هاي بهشت وارد مي كنند12».

13. توبه كنندگان: «... به يقين گناهان شان را مي بخشم، و آن ها را در باغ هاي بهشتي، كه از زير درختانش نهرها جاريست وارد مي كنم 13».

14. اصحاب يمين ...اصحاب بهشتي 14».

قابل ذكر است كه هر كدام از گروه ها داراي مراتب و درجاتي خاص مي باشند كه نسبت به همديگر، متفاوت مي باشند.

اما افرادي كه قرآن شريف به آن ها وعده و مژده بهشت داده است:

1. حضرت آدم و حوا: «و گفتيم: اي آدم بر تو با همسرت در بهشت سكونت كن و از آن، از هر جا مي خواهيد، گوارا بخوريد15». (البته در مورد بهشتي كه به حضرت آدم و حوا وعده داده شد اختلاف است كه آيا باغي از باغهاي دنياست يا بهشت موعود.)

2. آسيه همسر فرعون: «و خداوند براي مؤمنان، به همسر فرعون مثل زده است، در هنگامي كه گفت: پروردگارا! خانه اي براي من نزد خودت در بهشت بساز و مرا از فرعون و كار او نجات ده، و مرا از گروه ستمگران رهايي بخش. (و خداوند دعا و تقاضاي او را پذيرفت.16

3. اصحاب كهف: سيما و خلاصه قصه آن ها در سوره كهف آمده است.17

4. امام علي ـ عليه السّلام ـ : در مورد امام علي ـ عليه السّلام ـ از شأن نزول آيات استفاده مي شود، ضمن اين كه خود امام، «قسيم الجنّه والنّار» است. به عنوان مثال، شأن نزول آيه «السّابقون والسّابقون 18» در مورد امام علي ـ عليه السّلام ـ است و مصداق اول آن امام است. يعني «پيشگامان پيشگامند. آن ها مقربانند. در باغ هاي بهشت جاي دارند». امام علي ـ عليه السّلام ـ در همة عرصه ها پيشگام بودند، از جمله در عرصة ايمان.

5. امام حسين ـ عليه السّلام ـ : در مورد امام حسين ـ عليه السّلام ـ ، از شأن نزول بعضي از آيات استفاده مي شود، ضمن اين كه به فرموده پيغمبر ـ صلي الله عليه و آله ـ سيّد جوانان اهل بهشت است. به عنوان مثال شأن نزول آيات پاياني سورة فجر در مورد امام حسين ـ عليه السّلام ـ است و آن آيات عبارتند از: « هان اي نفس مطمئنه (آرميده). خشنود (از خدا) و خوشايند سوي پروردگارت بازگرد. پس در ميان بندگان ويژه ام درآي. و در بهشت ويژه ام داخل شو 19».


تنظيم: گروه دين و انديشه تبيان

 
[1] . واقعه/ 10ـ12.

[2] . ابراهيم/ 23.

[3] . واقعه/ 88ـ89.

[4] . يونس/ 26.

[5] . رعد/ 35.

[6] . توبه/ 111.

[7] . هود/ 108.

[8] . معارج/ 35ـ36.

[9] . انسان/ 12.

[10] . فتح/ 17.

[11] . نازعات/ 40ـ41.

[12] . ابراهيم/ 23.

[13] . ابراهيم/ 195.

[14] . مدّثر/ 40.

[15] . بقره/ 35 و اعراف/ 19.

[16] . تحريم/ 11.

[17] . كهف/ 10ـ26.

[18] . واقعه/ 10ـ12.

[19] . فجر/ 27ـ30.

يادم باشد حرفي نزنم كه به كسي بربخورد...

عاقبت زنا... حاجي امروز آبگوشت داريم برو چند تا نون بخر و بيا

به نقل از يكي از اساتيد دانشگاه

امروز يكي از دانشجوهايي كه خونمون اومده بود قضيه ي جالب و در عين حال عبرت آموزي رو نقل كرد . گفت : با چند تا از رفيقام سوار تاكسي بوديم كه راننده ي تاكسي براي اينكه ما رو نصيحت كنه كه در اين سنين جواني مواظب خودتون باشيد ، گفت : بيست سي سال قبل وقتي كه 18 سالم بود ، توي محلمون يك زن خراب زندگي مي كرد كه شوهر هم داشت . يه بار وسوسه شدم كه باهاش رابطه داشته باشم .

خلاصه وقتي كه شوهرش نبود رفتم خونش و مشغول شديم . اواخر كار بود كه در خونشو زدند . زن فوري لباساشو پوشيد و رفت دم در . شوهرش اومده بود . زن هم گفت : حاجي امروز آبگوشت داريم برو چند تا نون بخر و بيا . شوهرش رفت و من هم لباسمو پوشيدم و از خونه زدم بيرون . اين بود تا چند سال قبل كه بين روز با تاكسي رفتم خونه .

همين كه در را زدم ، زنم اومد در خونه و گفت : حاجي آبگوشت داريم ، برو چند تا نون بخر وبيا ! چون جمله اش دقيقا شبيه جمله ي سي سال قبل اون زن خراب بود ، ناگهان خاطره ي اون روز در ذهنم تداعي شد و دلم آشوب شد . فوري رفتم در تاكسي نشستم و منتظر شدم . بعد از لحظاتي ديدم جواني از خانه ام بيرون زد .

صداش زدم و گفتم : سوار شو . گفت : تو كي هستي ؟ گفتم : سوار شو تا بهت بگم . وقتي سوار شد ، گفتم : من شوهر همون زني هستم كه الآن باهاش مشغول بودي ! از ترس شروع به لرزيدن كرد . گفتم : نترس ، حقم بود و خاطره ي دوران جوونيمو واسش تعريف كردم و گفتم :

تو هم منتظر چنين روزي باش !

بعد از اين قضيه هم زنم رو طلاق دادم . اين را براتون گفتم كه مراقب رفتارتون باشيد و گول وسوسه هاي شيطون رو نخوريد...

پيامبر اكرم (ص) فرمود: هر كس با زن مسلمان يا يهودى و نصرانى و مجوسى يا كنيزى كه آزاد باشد زنا كند و بدون توبه و با اصرار بر اين گناه از دنيا برود، خداوند متعال سيصد در عذاب را در قبرش باز مى كند كه از هر درى مارها، عقرب ها، افعى ها و اژدهاهايى از آتش بيرون آيند و او را نيش زنند كه در اثر آن ، بدنش آتش گيرد و تا روز قيامت بسوزد.

به مـــد پوشـــان بگوييد كــــه آخــــريـن مــــــد كفــــن است

آيا مردها در بهشت با حوريان بهشتي ازدواج مي‌كنند؟

آيا هر حوري مي‌تواند فقط يك شوهر داشته باشد؟

آيا براي زن‌ها نيز حورالعين‌هاي مردانه وجود دارد؟

براي ورود به بهشت، فرقي ميان زن و مرد نيست و يكي از پاداش‌هاي خداوند در بهشت «حورالعين» است كه قرآن و روايات به آن اشاره كرده است. بنا بر گفته‌ي اغلب مفسرين، در بهشت ازدواج نيست و تزويج حورالعين به معناي قرين كردن و عطا كردن و حورالعين از طرف خداوند به بندگانش، تفسير شده است.

همچنين در مورد چند همسري زنان در بهشت، به طور اجمال بايد گفت از مجموع آيات و روايات، مي‌توان چنين استفاده كرد كه زنان مؤمني كه به بهشت وارد شده‌اند چنين درخواستي ندارند؛ هر چند اگر درخواست كنند در اختيارشان قرار مي‌گيرد.» 

يكي از نعمت‌هاي بزرگي كه خداوند براي بندگان مؤمن و باتقوا در نظر گرفته است بهشت و نعمت‌هاي فراوان و جاويدان آن است. البته رضا و خشنودي خداوند از آن‌ها، بالاترين پاداش است. تنها چيزي كه باعث ورود به بهشت است، ايمان و عمل صالح انسان در اين دنيا است و هر چه ايمان انسان، بيشتر و اعمال صالحش فراوان‌تر باشد، مقام او در بهشت بالاتر است و فرقي ميان زن و مرد نيست و هر انساني مي‌تواند به چنين مقاماتي برسد. خداوند مي‌فرمايد: «هر كس از مردان يا زنان كه عمل صالحي انجام دهد، و ايمان هم داشته باشد به درستي كه وارد بهشت مي‌شوند و بدون حساب در آنجا روزي دريافت مي‌كنند.»1

بهشت جاي تكليف نيست، چرا كه با وجود تكليف و اختيار بايد بهشت و جهنم ديگري پديد آيد تا نتيجه‌ي اعمال جديد در آن به انسان داده شود و اين امر همين گونه ادامه خواهد داشت. در حالي كه خداوند تمام نعمت‌هاي بهشتي را پاداش اعمال همين دنياي ما و ايمان و عمل ما مي‌داند.از مجموع آيات و روايات استفاده مي‌شود كه هر چه بهشتيان بخواهند در اختيارشان گذاشته مي‌شود2، از جمله يكي از نعمت‌هاي بهشتي، حورالعين‌هاي بهشتي است كه در اختيار مردان مؤمن گذاشته مي‌شود.

در روايتي از امام صادق(ع) در مورد ازدواج مرد و زن زميني در بهشت سؤال شد، حضرت فرمودند: «اگر رتبه‌ي زن بالاتر بود و خواست با مرد زميني‌اش ازدواج كند مي‌تواند او را انتخاب كند (و مرد نمي‌تواند وي را انتخاب كند) كه در اين صورت مرد همسر او مي‌گردد ولي اگر رتبه‌ي مرد بالاتر بود او مي‌تواند زن را اختيار كند (اينجا زن چنين حقّي ندارد) كه در اين صورت، زن يكي از همسران مرد مي‌شود»
حور جمع حوراء به معناي زني است كه سفيدي چشمش بسيار سفيد و سياهي آن نيز بسيار سياه باشد و يا به معناي زني است كه داراي چشمان سياه چون چشم آهو باشد، «عين» جمع كلمه‌ي «عيناء» به معني درشت چشم مي‌باشد، و ظاهراً حورالعين موجوداتي غير از زنان دنيايند.3 خداوند در مورد آنان مي‌فرمايد: «حورالعين را به ازدواج آن‌ها درمي آوريم.»4 بنا بر تفسير اغلب مفسّران، ازدواج به معناي دنيوي آن، در بهشت وجود ندارد. پس اينجا، نزديك كردن و عطا كردن حورالعين از طرف خداوند به بندگان بهشتي‌اش مراد است.5

از صفات بيان شده براي حورالعين در قرآن و بعضي روايات مي‌توان چنين استفاده كرد كه حورالعين در بهشت بيش از يك همسر ندارد زيرا خداوند در مورد صفات حورالعين مي‌فرمايد: «...نه هيچ انساني قبل از ايشان (قبل از آن شخص بهشتي) آن‌ها را لمس كرده و نه هيچ جنّي.»6

مرحوم مجلسي در تفسير «قاصرات الطرف» كه در ابتداي همين آيه آمده است، مي‌فرمايد: «يعني زوج‌هايي هستند كه نگاهشان فقط براي شوهرانشان است و به هيچ كس غير از شوهرانشان رغبتي ندارند.»7

اما آيا زنان دنيايي هم همين گونه‌اند يا نه ؟ شايد بتوان گفت كه

اگرچه اهل بهشت هر آنچه در بهشت بخواهند بر ايشان آماده است8 اما هرگز درخواستي به عنوان تعدّد زوجات ندارند و همان‌گونه كه زنان پاك در دنيا، چشم به غير از همسر خود ندارند، در بهشت هم كه جاي پاكان است، خواهان زوج‌هاي متعدد براي خود نيستند.

در كتاب الاحتجاج علي اهل اللجاج اثر طبرسي اين سؤال اين گونه نقل شده است:
وقتي در بهشت انسان با حورالعين يا زن دنيايي خودش- اگر در بهشت با او همنشين باشد- همبستر مي شود، آيا آن ها حامله مي شود و بچه مي آورند يا خير؟

حضرت در جواب فرمودند:
هيچ زني در بهشت حامله نمي شود و بر اثر آميزش با حورالعين، يا همسر دنيايي، بچه اي هم متولد نمي شود و حيض يا نفاس هم در بهشت نيست.

و مشكلات و گرفتاريِ بچه داري وجود ندارد، و همان طور كه خداوند در قرآن كريم فرمود: «و در آن [بهشت] آن چه دل ها مي خواهند و چشم ها از آن لذت مي برند، موجود است». (سوره زخرف، آيه: 71)

پس مؤمن در بهشت هر زمان كه دلش خواست كودكي داشته باشد، خداوند بدون حمل، فرزندي براي او خلق مي كند.

ولي به آن صورت كه در ذهن ها است، ولادتي در كار نيست، بلكه آفريدنِ فرزند، مانندِ آفريدن حضرت آدم (ع) است كه براي عبرت مخلوقات، بدون هيچ حمل و هيچ ولادتي آفريده شد.

در روايتي از امام صادق(عليه السلام) در مورد ازدواج مرد و زن زميني در بهشت سؤال شد، حضرت فرمودند: «اگر رتبه‌ي زن بالاتر بود و خواست با مرد زميني‌اش ازدواج كند مي‌تواند او را انتخاب كند (و مرد نمي‌تواند وي را انتخاب كند) كه در اين صورت مرد همسر او مي‌گردد ولي اگر رتبه‌ي مرد بالاتر بود او مي‌تواند زن را اختيار كند (اينجا زن چنين حقّي ندارد) كه در اين صورت، زن يكي از همسران مرد مي‌شود.»9 يعني زن يكي از همسران مرد مي‌شود ولي مرد، تنها همسر زن مي‌گردد، اين مطلب را برخي ديگر از روايات نيز بيان مي‌كند.

همچنين در روايتي از پيامبر اكرم(صلي الله عليه وآله) نقل شده كه فرمودند: «زن اگر در دنيا دو شوهر داشته باشد در آخرت هر كدام را كه بهتر ديد (از حيث اخلاق) انتخاب مي‌كند»10. حضرت نفرموده‌اند كه مي‌تواند هر دو را انتخاب كند بلكه فرمود بهترين آن‌ها را انتخاب مي‌كند.

در پايان تذكر اين نكته بجاست كه براي خدمتگزاري بهشتيان، «غلمان» هايي وجود دارد و در اين بين فرقي ميان زن و مرد نيست.

قرآن مجيد در اين باره مي‌فرمايد: پيوسته بر گردشان نوجواناني براي(خدمت)آنان گردش مي‌كنند كه چون مرواريدهاي درون صدفند.11 ظاهر اين آيه آن است كه پسران زيباي بهشتي فقط براي خدمتگزاري بهشتيان آفريده شده‌اند.

منابع:

[1] . غافر، 40.

[2] . فصلّت، 31.

[3] .  ترجمه ي الميزان، ج 18، ص 228.

[4] . دخان، 54.

[5] . بحار الانوار ، ج 8، ص 99؛ ترجمه ي الميزان، ج 18، ص 228.

[6] . "فيهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَان" در اين قصرهاي بهشتي زناني هستند كه جز به همسران خود چشم ندوخته، و جز به آن‌ها عشق نميورزند، الرحمن، 56.

[7] . بحار الانوار، ج 8، ص 97.

[8] . فصلّت، 31.

[9] . همان، ص 105.

[10] . بحار الانوار، ج 8، ص 119