همسران بداخلاق و بد دهن فكر آخرت خود باشند
عصباني ها به بهشت نمي روند...
همسر بد اخلاق
همانا انسان به خاطر سوء خلقش، به پايين ترين جايگاه جهنّم سقوط مي كند. (ميزان الحكمه/ح5101)
بد اخلاقي و سوء خلق، از صفات بسيار ناپسندي است كه تحمّل آن براي ديگران بسيار دشوار و گاهي ناممكن است و چنانچه يكي از زوجين به اين رذيله مبتلا باشد؛ خانه و زندگي مشترك را به جهنّمي سوزان مبدّل مي سازد؛ كه تحمّل آن ناممكن مي نمايد.
در روايات اهل بيت عليهم السلام، آثار بسيار خطرناكي براي صاحب سوء خلق بيان شده كه بسيار تكان دهنده است؛ از جمله اينكه، چنين شخصي اعمالش فاسد شده و از بين مي رود؛ توبه اش پذيرفته نمي شود؛ زندگي اش سخت و دردناك شده و بدترين همنشين و همراه است؛ در واقع او مومن نيست؛ اهل آتش جهنّم است؛
داراي فشار قبر بوده و نفسش در عذاب است؛ اهل و عيالش از او دوري مي كنند؛ راحتيش اندك است؛ رزق و روزيش كم است؛ به دوست و رفيق دست نمي يابد؛ به هدفش نمي رسد؛ زندگيش تيره و تار است و... (ميزان الحكمه/باب سوء خلق) اينها، بعضي از آثار سوء خلق است كه در روايات به آنها تصريح شده است.
بنابراين، بايد توجّه داشت كه سوء خلق در زندگي ما راه نيابد و گرنه، دنيا و آخرتمان را تباه مي سازد. بد اخلاقي، چه در محيط كار و اجتماع و چه در زندگي مشترك، باعث تباهي و سيه روزي است و زندگي را براي صاحب سوء خلق و اطرافيانش تلخ و غيرقابل تحمّل مي كند.
پيداست كه كسي از افراد اجتماع چنين كسي را تحمل نكرده و همه از او دوري مي جويند. همسر و نزديكان او نيز قادر به زندگي با او نيستند؛ زيرا، زندگي چنين افرادي، جهنّم مجسّم است. پيداست كه در صورت ابتلاي يكي از زوجين به اين خصلت ناپسند؛ ديگر نه محبّت و عشقي باقي مي ماند و نه چرخ زندگي بر مدار چرخش خود استوار خواهد ماند.
مردان، بايد توجه داشته باشند كه اخلاق سوء آنان، موجب مشكلات زيادي مي شود و آثار سوء بسياري در زندگي زناشويي و غير آن باقي مي گذارد؛ به طوري كه در روايات اهل بيت علهيم السلام از آن به عنوان گناه نابخشودني ياد شده است. (ميزان الحكمه/ح5087)
همچنين سفارش فرموده اند كه با شخص بداخلاق ازدواج نكنيد؛ زيرا سوء خلق، باعث غم و اندوه مداوم شده و غم و اندوه نيز انسان را پير مي كند. همان گونه كه در حديثي از امام علي عليه السلام نقل شده است كه: غم و اندوه، نصف پيري است.(ميزان الحكمه/ح5087)
البته سوء خلق مفهوم عامّي است كه خود موضوعات ريزي همچون: تند خويي، ترشرويي، رخم زبان، بددهني و فحّاشي را در بر مي گيرد. در اينجا، چهار موضوع مذكور را به اختصار بررسي مي كنيم:
1- تندخويي
از جمله وصاياي امام علي عليه السلام به فرزندش امام مجتبي عليه السلام اين است كه: « هر كس با تو با غلظت و تندخويي مواجه شد؛ تو با نرمي و ملايمت با او روبرو شو؛ زيرا نرمخويي تو با او، مي تواند به سرعت موضعش را تغيير داده و او را با تو ملايم و نرمخو سازد.»
در روابطي كه فرد، به دليل نياز به محبّت و به اميد خوشرويي و خوشرفتاري ديگري، در كنارش قرار مي گيرد؛ وجود تندخويي، لطمه اساسي به پيوند آنان زده و كمبود مهمّي در رابطه آنان ايجاد خواهد كرد. پيداست كه تندخويي و تند مزاجي، چنانچه خوي و خصلت فرد گردد؛ هيچ كس طاقت تحمّل او را نداشته و كمتر كسي قادر به زندگي با او خواهد بود.
توجّه به آثار و لوازم نرمخويي و تندخويي، مي تواند افراد تندخو را تا حدودي به اعتدال كشاند. چنين كساني، وقتي توجّه كنند كه نرمخويي، تكريم و احترام شخصيّت مردم است و با تكريم شخصيّت آنان، مي توان قلوبشان را جذب كرد؛ به يقين تلاش خواهند كرد تا آن را جايگزين تندخويي خود نمايند.
بايد توجه داشت كه تند مزاجي، حتّي اگر مادرزادي باشد، تنها با مدّتي تمرين و اراده جدّي، قابل ترك بوده و توجّه به آثار منفي فردي، اجتماعي، دنيوي و اخروي آن، افراد عصباني مزاج را به ترك چنين خصيصه اي تشويق مي نمايد.
فراموش نشود كه افراد تند مزاج، به دليل بروز حركات نامناسب از خويش، در موقعيّت هاي مختلف، وجهه و شخصيّت خود را در نظر ديگران از دست داده و هيچ گاه به عنوان فردي بزرگ و با ارزش، شناخته نمي شوند.
پيداست كه اگر مردي در زندگي مشترك با همسرش، داراي صفت تندخويي باشد؛ ضربه شديدي به آرامش و آسايش محيط خانواده زده و زندگي خود با همسرش را به تلخي و سردي كشانده و موجبات كاهش محبّت همسرش نسبت به خود را فراهم خواهد ساخت.
تندخويي و عصبانيّت، معلول عواملي از قبيل عامل وراثتي، روحي- رواني، غذايي و اختلالات در خواب و استراحت مي باشد.
عامل «وراثت»، اگر چه شخص را مستعدّ خشونت مي كند؛ امّا مي توان با آگاهي، تمرين و ممارست، از آن جلوگيري نمود و بر آن غلبه كرد و در صورت لزوم، با مراجعه به متخصّصين و اقدامات پزشكي لازم، به درمان آن اقدام نمود.
و امّا عامل «روحي- رواني» كه بسياري از تندخويي ها از آن ناشي مي شود؛ مي بايست توسط متخصصين امر مطالعه شده، نوع بيماري و كاستي، شناسايي و سپس به درمان آن، به صورت دارويي يا رفتار درماني يا ... پرداخت.
بعضي از تندخويي ها و عصبانيّت هاي آني و كوتاه مدت، مي تواند از مصرف بعضي از انواع غذاها و نوشيدني ها پديد آيد؛ به طوري كه موجب التهاب، افزايش اضطراب و ضربان قلب شده و در نتيجه، باعث تندخويي و عصبانيّت گردند.
گاهي نيز كمبود خواب و استراحت و اختلال در نظم آن و در نتيجه، ايجاد خستگي، موجب عدم توازن روان و به هم خوردن حالات طبيعي آن شده، عصبانيّت و تندخويي را به دنبال مي آورد.
بنابراين، براي جلوگيري از اين خصلت ناپسند، علاوه بر خواب مناسب و به اندازه و پرهيز از خوردن غذاها و نوشيدني هاي تحريك كننده؛ مي بايست با مطالعه و آگاهي از مضرّات تندخويي و با تمرين و ممارست، از تندخويي بپرهيزيم و خود را برهانيم.
هم چنين كمبود برخي ويتامين ها و مواد لازم بدن، داشتن مشكلات و گرفتاري هاي عديده، نگراني هاي فكري، فقر، عدم موفّقيّت يا احساس شكست و... را نيز مي توان از علل پديد آورنده تندخويي بر شمرد كه هر يك، با راهكارهاي مناسب، قابل علاج خواهد بود.در مقاله ي بعد به سه مورد ديگر سو رفتار كه همان ترشرويي، رخم زبان، بددهني و فحّاشي است اشاره خواهيم كرد.
كتاب : عوامل كاهش محبّت در زندگي
گروه خانواده و زندگي تبيان - فرآوري : ندا داودي
برچسب: ،
ادامه مطلب
