از اينجا تا بهشت دو قدم است. قدم اول را بگذاريد روي هواي نفس، قدم دوم در بهشت است.
من پنجاه سال است دارم اسلام مي خوانم، بگذار خلاصه اش را برايت بگويم، واجباتت را انجام بده، به جاي مستحبات، تا مي تواني به كار مردم برس، كار مردم را راه بينداز. اگر قيامت كسي از تو سوال كرد بگو فاضل گفته بود ...
از وصاياي مرحوم آيت الله العظمي فاضل لنكراني قدس الله روحه
چرا خداوند از حق الناس نمي گذرد؟
حق الناس از نظر اسلام با عدالت و حكمت
الهي رابطه اي تنگاه تنگ دارد و داراي گستره وسيعي مي‌باشد. به عبارتي حق
الناس در همه ابواب فقه وجود دارد و مي‌توان گفت كه بابي از ابواب فقه
اسلامي نيست، مگر اينكه مسايل فراواني در زمينه حق الناس وجود دارد.
حق
الناس در منابع و متون اسلامي، چه در قرآن و چه در روايات معصومين ـ عليهم
السّلام ـ و كتب فقهي جايگاه خاصي دارد. اقامه قسط و عدل و برقراري عدالت
اجتماعي و اداي حقوق الناس يكي از عمده‌ترين اهداف بعثت پيامبران است.
در اينجا چون صاحب حق مردم اند ، رعايت و ناديده گرفتن آن ارتباط مستقيمي با بحث عدالت خداوند دارد. خداوندي كه يكي از صفاتش عادل بودن است و ديني كه يكي از اصولش عدل است چگونه ممكن است حقوق انسانها برايش كم اهميت باشد. در دين اسلام حق انسانها از جهتي شايد از حق خداوند نيز مهمتر لحاظ شود بطوري كه خداوند ممكن است در روز قيامت از حق خود بگذرد اما هيچ گاه از حق انسانهاي ديگر نخواهد گذشت. البته بايد توجه داشت كه حق الناس حق الله هم هست، زيرا هيچ كس جز خدا اصالتا و ذاتا حقي ندارد و حقوق مردم از جانب خدا تعيين شده و تضييع آن مخالفت با حكم و حق الهي تعيين شده در حق ديگران است.
«لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْمِيزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ»
(سوره حديد، آيه 25 ):
ما رسولان خود را با دلايل روشن فرستاديم، و با آنها كتاب آسماني و ميزان شناسايي حق از باطل نازل كردم تا مردم قيام به عدالت كنند (و احقاق حقوق و بسط عدل و داد به طور خود جوش از درون جامعه بشري آشكار شود).
اين نشان از آن دارد كه احترام به حقوق ديگران و اداي
آن يكي از اساسي‌ترين اهداف اديان آسماني است. قرآن كريم در آيات بسياري
مۆمنان را چه در باب مسائل اقتصادي و چه در باب حقوق اجتماعي و... دعوت به
احترام به حقوق مردم نموده است. در اينجا تنها به دو نمونه از اين آيات
اشاره مي‌نماييم.
«يا أيّها الّذين آمنوا لا تَأْكُلُوا أَمْوالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْباطِلِ»؛
اي كساني كه ايمان آورده‌ايد اموال يكديگر را از طرق نامشروع و غلط و باطل
نخوريد» (نساء، 29 ) ؛ يعني، هرگونه تصرف در مال ديگري كه بدون حق و بدون
مجوز منطقي و عقلاني بوده باشد ممنوع شناخته شده است.
قرآن كريم، به هنگام نكوهش از قوم يهود و ذكر اعمال زشت آنان مي‌فرمايد:
«...وَ أَكْلِهِمْ أَمْوالَ النَّاسِ بِالْباطِلِ...» (همان، 161 ) : آنان در اموال مردم بدون مجوز و به ناحق تصرف ميكردند. (ناگفته پيداست كه مراد از اكل و خوردن، در اين آيه كنايه از هرگونه تصرف است خواه به صورت خوردن معمولي باشد يا پوشيدن و يا سكونت و يا غير آن و چنين تعبيري در زبان فارسي نيز رايج است.)
بنابراين، هرگونه تجاوز، تقلب، غش، معاملات ربوي، رشوه، خريد و فروش اجناسي كه فايده منطقي و عقلاني در آنها نباشد، خريد و فروش وسايل فساد و گناه، در تحت اين قانون كلي قرار دارند.
در كتب روايي نيز توجه فراواني به حق الناس شده است. به طوري كه اگر تمام روايات مربوطه جمع بندي شود، چندين جلد كتاب خواهد شد. امّا در اينجا به چند نمونه از روايات اشاره مي‌شود.
حضرت علي ـ عليه السّلام ـ
مي‌فرمايد: «اَمّا الظّلم الّذي لا يُتركُ، فَظلمُ العباد بَعضُهُم بعضاً؛
امّا ظلمي كه بخشوده نمي‌شود ظلمي است كه بعضي از بندگان خدا بر بعض ديگر
مي‌كنند». (نهج البلاغه، خطبه 175 )
و در روايت ديگري آن حضرت حتي اداي حق الناس را از حق الله مهمتر دانسته و مي‌فرمايد: «جَعلَ
الله سُبحانه حُقوقُ عبادِهِ مُقدّمةً علَي حُقُوقهِ فَمنْ قامَ بِحقُوقُ
عبادالله كانَ ذلك مۆدّياً الي القيامِ بِحقوقِ الله؛ خداوند حقوق
بندگانش را مقدم بر حقوق خود قرار داده و كسي كه حقوق بندگانش را رعايت كند
حقوق الهي را نيز رعايت خواهد كرد». (محمدي ري شهري، ميزان الحكمة، ج 2، ص
480 )
حق الناس
حدود و موارد حق الناس
بايد گفت بر اساس آيات و روايات اسلامي، مردم ومۆمنان داراي سه نوع حق و احترام مي‌باشند.
1- احترام به مال مردم
در ديدگاه اسلامي، مال و دارايي مۆمن و گاهي اموال ديگران محترم است ومصونيت دارد و اتلاف و تجاوز در آن مجاز نيست. بنابراين، اگر كسي از راه ربا، رشوه، فريبكاري، سرقت و بالاخره هرگونه تصرف نامشروع، مالي را از كسي خورده باشد، بايد به تحصيل رضايت صاحب مال و يا باز پس دادن آن مال اقدام نمايد.
2- احترام به جان مردم
جان
مسلمان از نظر اسلام حرمت خاصي دارد بنابراين هيچ كس نمي‌تواند به جان
مسلمان، لطمه‌اي از قبيل ضرب و جرح وارد آورد يا با دادن غذاي فاسد و مسموم
و يا اعتياد به مواد مخدر و يا هر چيز ديگري، سلامتي كسي را به خطر
اندازد. بنابراين احترام به جان و بدن و سلامتي افراد، تا آن حدّ مورد
اهميت و مۆاخذه است كه حتي خداوند هم از آن صرف نظر نمي‌كند! امام علي ـ
عليه السّلام ـ فرمود: خداوند مي‌فرمايد: «به عزّت و جلال خودم سوگند، از
ظلم هيچ ظالمي نخواهم گذشت، اگر چه به اندازه دست بر دست زدني باشد، يا با
فشار دادن دستي از روي ستم، محقق شده باشد». (علامه مجلسي، بحار الانوار، ج
6، ص 29 )
علاوه بر احترام و حرمت جسم و بدن ديگران، انسان نمي‌تواند
با ترساندن و اندوهگين ساختن، آزردن و خلاصه هر گونه ضربه به اعصاب و روان
ديگران موجبات ناراحتي آنان را فراهم نمايد، درغير اين صورت بايد همه
ضربه‌ها و خسارت‌هاي وارده را جبران نمايد. و اگر چنين نكند، در دنيا و
آخرت كيفر كردار نارواي خويش را خواهد ديد.
3- حفظ آبروي ديگران و احترام به آن
عرض و آبروي افراد هم، داراي حرمت و مصونيت فوق العاده‌اي است و از موارد حق الناس به شمار مي‌آيد. بنابراين انسان نمي‌تواند به وسيله غيبت، تهمت، افشاگري و هرگونه رفتار ديگري، به آبرو و حيثيت ديگري ضربه و آسيبي وارد نمايد، زيرا در غير اين صورت مرتكب ظلم بزرگي در حق او شده كه بايد به جبران آن بپردازد. چنان كه امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايد: «مَن كسَرَ مۆمِناً فَعلَيْه جَبْرُهُ؛ هر كس حيثيت مۆمني را بشكند، بر او واجب است كه آن را جبران نمايد.» (علامه مجلسي، بحار الانوار، ج 22، ص 351 )
حاصل آن كه، حق الناس از نظر اسلام با عدالت و حكمت الهي رابطه اي تنگاتنگ دارد و داراي گستره وسيعي مي‌باشد. به عبارتي حق الناس در همه ابواب فقه وجود دارد و مي‌توان گفت كه بابي از ابواب فقه اسلامي نيست، مگر اينكه مسايل فراواني در زمينه حق الناس وجود دارد. پس بايد دانست كه جامعه بر عهدة هر يك از اعضاي خود حقوقي دارد كه همگي به احترام و اداي آن موظفند وعمل به آنچه آدمي، خود انتظار انجام آن را از ديگران دارد، پايين‌ترين درجه آن است. چنان كه از امام صادق ـ عليه السّلام ـ درباره حق مۆمن بر مۆمن سۆال شد، آن حضرت فرمود:
«... اَيْسَرُ حَقٍّ مِنها اَنْ تُحبُّ لِنفْسِكَ و تَكْرهُ لهُ ما تَكرَهُ لِنَفْسِكَ...؛ كم‌ترين ميزان حقوق برادرت بر تو آن است كه آنچه را براي خودت دوست مي‌داري براي او نيز دوست بداري و آنچه را براي خودت نمي‌پسندي، براي او نپسندي.» (علامه مجلسي، بحار الانوار، ج 74، ص 224 ) . و در جاي ديگري مي فرمايند : «اَوّلُ قَطْرَة مِنْ دَمِ الشَّهيد كَفارةُ لِذُنُوبِه اِلاَّ الدَّيْن فَاِنَّ كَفارَتُه قَضائه» : «اولين قطره خون شهيد، كفاره گناهان او است؛ مگر بدهكارى كه كفاره آن اداى آن است.» (من لا يحضره الفقيه، ج3، ص 183، ح3688)
نتيجه
آنكه
اگر خدا از حق محض خود بگذرد از لطف اوست، اما در مورد حق الناس پاي ديگري
در ميان است و اگر او نگذرد، بدون احقاق حق عدالت اجرا نشده است.
منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. اكبري، محمود، نگاهي به حق الناس، چاپ اول، قم، كتاب آشنا، 1368.
2. مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، ج 3، چاپ بيستم، (بي‌جا)، دار الكتب الاسلاميه، 1371.
منبع : porseman.org
اگر كسي روزه ماه رمضان را عمداً (بدون عذر شرعي مانند مريضي) نگيرد، بايد قضاى آن را بجا آورد و براى هر روز دو ماه روزه بگيرد يا به شصت فقير طعام بدهد، يا يك بنده آزاد كند و چنانچه تا رمضان آينده قضاى آن روزه را بجا نياورد براى هر روز نيز دادن يك مد طعام لازم است.
در اينجا به سه سوال فقهي پاسخگو خواهيم بود:
سوال: اگر كسي روزه سال قبل را نگرفته و تا ماه رمضان آينده نيز قضا نكرده باشد چه حكمي دارد؟
سه صورت براي پرسش شما وجود دارد كه ما با استفاده از ديدگاه هاي مراجع تقليد، به تفكيك به پاسخ آن مي پردازيم.
يك. اگر به واسطه مرضى، روزه رمضان را نگيرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بكشد، قضاى روزههايى را كه نگرفته بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مدّ كه تقريباً ده سير (750 گرم) است گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد. (توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج1، ص 947، مسأله 1703)
دو. اگر به واسطه عذر ديگرى؛ مثلًا براى مسافرت روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقى بماند، روزههايى را كه نگرفته بايد قضا كند و احتياط مستحب آن است كه براى هر روز يك مد طعام هم به فقير بدهد. (توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج1، ص 947، مسأله 1703)
سه. اگر در ماه رمضان به واسطه عذرى روزه نگيرد و بعد از رمضان عذر او برطرف شود و تا رمضان آينده عمداً قضاى روزه را نگيرد بايد روزه را قضا كند و براى هر روز يك مد گندم يا جو و مانند اينها هم به فقير بدهد. (توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج1، ص 947، مسأله 1705)
سوال: اگر قضاي روزه رمضان را تا رمضان آينده نگيرد، آيا معصيت كرده است يا نه؟
اگر قضاى روزه رمضان را (يك سال يا )چند سال تأخير بيندازد بايد قضا را بگيرد، و براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد. (توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج1، ص 949) بنابراين چنين كاري حرام نيست و شخص معصيت نكرده است. (مستمسك العروة الوثقى، ج8، ص 506؛ المستند في شرح العروة الوثقى، ج2، ص 198؛ صراط النجاة (خويي)، ج2، ص 150، س 472)
سوال: 1. كسي كه نمي داند از سال هاي قبل (سال هاي اوليه تكليف) نماز قضا دارد يا نه و حتي نمي تواند حدس بزند كه مثلاً چقدر نماز قضا دارد، تكليفش چيست؟
2. كسي كه نمي داند از سال هاي قبل (سال هاي اوليه تكليف) روزه قضا دارد يا نه و حتي نمي تواند حدس بزند كه مثلاً چقدر روزه قضا دارد، تكليفش چيست؟
3. كسي كه روزه قضاي خود را تا ماه رمضان آينده نگيرد و وارد ماه رمضان شود و بعد از آن بخواهد قضاي آن را بگيرد، آيا كفاره نيز شاملش مي شود؟
1. اگر كسي نمي داند كه آيا نماز قضايي بر عهده اش است يا خير، چون يقين به قضا شدن ندارد، چيزي بر عهده او نبوده و بجا آوردن نماز قضا بر او واجب نيست. (حسيني خامنه اي، سيد علي، أجوبة الاستفتاءات (بالفارسية)، ص 106، س 526 و 527) پس، بر شما چيزي واجب نيست.اما اگر يقين به داشتن نماز قضا داشته، ولي مقدار آن را نمي دانيد (و نمي توانيد حدس بزنيد) اگر مقدار كمتر را بخوانيد كافي است. (توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج1، ص 754، مسئله 1383)
2. اگر يقين نداريد كه روزه اي قضا شده يا نه، مانند نماز چيزي بر عهده شما نيست. اما اگر نمي توانيد مقدار قضا شده را حدس بزنيد، فتواي مراجع عظام تقليد به شرح ذيل است:
آية الله خامنه اي(دام ظله): جايز است كه به قضاى آن مقدار از روزههايش كه يقين به فوت آنها دارد، اكتفا نمايد. (أجوبة الاستفتاءات (بالفارسية)، ص 170، س 819)
آية الله فاضل (ره): اگر در تعداد روزهايى كه نگرفته و بايد قضا كند شك دارد، بايد به مقدارى كه يقين دارد روزه نگرفته قضا كند. مثلًا اگر شك كند كه پنج روزه قضا بر عهده او است يا هفت روزه بايد پنج روز را قضا كند. (توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج1، ص 945)
آية الله زنجاني(دام ظله): بنابر احتياط واجب بايد مقدار بيشترى را كه احتمال مىدهد روزه نگرفته قضا نمايد. (توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج1، ص 945)
آية الله مكارم شيرازي(دام ظله): همان مقدار كه يقين داريد روزه نگرفته ايد قضا كنيد. (سايت معظم له، استفتائات، احكام روزه قضا)
آية الله بهجت(ره): به مقدار يقينى بايد انجام دهيد (قضا كنيد). (سايت معظم له، استفتائات، احكام روزه قضا)
3. اگر روزه رمضان را عمداً (بدون عذر شرعي مانند مريضي) نگيرد، بايد قضاى آن را بجا آورد و براى هر روز دو ماه روزه بگيرد يا به شصت فقير طعام بدهد، يا يك بنده آزاد كند و چنانچه تا رمضان آينده قضاى آن روزه را بجا نياورد براى هر روز نيز دادن يك مد طعام لازم است. (توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج1، ص 949، م 1710)
خلاصه: اگر كسي به واسطه مرضى روزه رمضان را نگيرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بكشد، قضاى روزههايى را كه نگرفته بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مد (كه تقريباً ده سير(750 گرم) است)، طعام يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد.
اما اگر به واسطه سفر روزه را نگيرد پس بايد هر روزي را كه نگرفته قضا كند و براى هر روز يك مد (كه تقريباً ده سير(750 گرم) است)، طعام يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد. ولي اگر عمداً روزه را نگيرد، بايد هم قضا كند و هم كفاره بدهد و هم براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد.
و اما در مورد نمازهاي قضا شده نظرات آيات عظام به اين شرح است:
آية الله مكارم شيرازي(دام ظله): مثلًا نمىداند دو نماز بوده يا سه نماز، كافى است مقدار كمتر را بخواند، امّا اگر قبلًا شماره آنها را مىدانسته، ولى به واسطه سهل انگارى فراموش كرده، احتياط واجب آن است كه مقدار بيشتر را بخواند.
آية الله فاضل (ره): احتياط واجب آن است، چنانچه شماره آنها را قبلًا مىدانسته و بعد فراموش نموده مقدار زيادتر را بخواند.
آية الله بهجت(ره): چنانچه براى او مشكل نيست و عسر و حرج در كار نباشد، لازم است آن قدر نماز بخواند تا علم پيدا كند به مقدار نمازهاى قضا شده يا اين كه بيشتر نماز قضا خوانده است، و اگر تحصيل علم ممكن نيست، به مقدارى كه اطمينان پيدا كند، نماز بخواند؛ و اگر آن هم نشد، به قدرى كه گمان پيدا كند؛ و اين احتياطات، در صورتى است كه مىداند يا احتمال مىدهد كه سابقاً مقدار آنها را مىدانسته و الّا فقط به قدرى كه يقين دارد نماز بخواند و در مورد مقدار بيشتر، احتياط كردن خوب است، ولى ظاهر اين است كه لازم نيست.
(آيات عظام: گلپايگانى، خوئى، تبريزى، سيستانى، زنجانى، صافى): مسأله كسى كه مثلًا چند نماز صبح يا چند نماز ظهر از او قضا شده و شماره آنها را نمىداند مثلًا نمىداند كه سه يا چهار يا پنج نماز بوده، چنانچه مقدار كمتر را بخواند كافى است. ولى بهتر آن است كه به قدرى نماز بخواند كه يقين كند تمام آنها را خوانده است؛ مثلًا اگر فراموش كرده كه چند نماز صبح از او قضا شده است و يقين دارد كه بيشتر از ده نماز نبوده (خوئى، تبريزى، سيستانى): احتياطاً ده نماز صبح بخواند.
آية الله زنجاني(دام ظله): احتياط مستحب آن است كه مقدار بيشتر را بخواند؛ بخصوص اگر شماره آنها را مىدانسته و فراموش كرده، مثلًا اگر فراموش كرده كه چند نماز صبح از او قضا شده و يقين دارد كه بيشتر از ده نبوده، به احتياط مستحب ده نماز صبح بخواند.
منابع:
سايت اسلام كوئيست
توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج1
يه باري از امروز رو دوشته
كه واسش يه عمري زمين ميخوري
همه منتظر تا ببينن كجا
تو از جاده ي عشق دل ميبري...
واي از اون روزي كه سي دي زندگيمون
رو بذارن تو دستامون و بگن برو نگاه كن...
اين تصاوير خود گوياي عظمت و قدرت خداوند در آفرينش مي باشد، كه اين گواه قدرت الهي بر همه چيز است و نيز يادآور عذاب الهي مي باشد كه همانا بزرگتر و واقعي تر است....
اين تصويري دل انگيز از پايگاه ناسيونال ژئوگرافيك از كنار جزيره هاوايي است نشان مي دهد هنگامي كه آب و آتش به هم نزديك مي شوند نه زيادي آب باعث خاموش شدن آتش مي شود و نه حرارت آتش، آب را بخار مي كند. اين حالت و به طوري عجيب در طول هزاران سال تعادل خود راحفظ كرده است.
خداوند در اين باره مي فرمايد:
"سوگند به كتاب نوشته شده"
"در ورقي سر گشاده"
"و سوگند به بيت المعمور"
"و سوگند به سقف برافراشته"
"و سوگند به درياي آكنده و افروخته"
"كه بي ترديد عذاب پروردگار تو واقع شدني است"
(سوره طور آيه هاي 1 تا 7)
گويند صاحبدلى، براى اقامه نماز به مسجدى رفت. نمازگزاران همه او را شناختند؛ پس، از او خواستند كه پس از نماز، بر منبر رود و پند گويد. او پذيرفت. نماز جماعت تمام شد. چشم ها همه به سوى او بود.
مرد صاحبدل برخاست و بر پله نخست منبر نشست.
بسم الله گفت و خدا و رسولش را ستود.
آن گاه خطاب به جماعت گفت: مردم! هر كس از شما كه مى داند امروز تا شب خواهد زيست ونخواهد مرد، برخيزد! كسى برنخاست.
گفت: حالا هر كس از شما كه خود را آماده مرگ كرده است، برخيزد! باز كسى برنخاست.
گفت: شگفتا از شما كه به ماندن اطمينان نداريد؛
اما براى رفتن نيز آماده نيستيد.....
سلام به همه دوستان عزيزم...
با نزديك شدن به ماه مبارك رمضان قصد داريم به شكرانه ي اين ماه پر خير و بركت ختم قرآن داشته باشيم و اين رو تقديم كنيم به مولا و سرورمان حضرت صاحب الزمان (عج)...
عزيزاني كه تمايل دارند تو اين ختم قرآن شركت كنند ميتونند همين جا تو قسمت نظرات اسم نويسي و نام سوره اي كه دوست دارند بخونند رو همين جا ذكر كنند...
رسول خدا (ص) فرمود:
كسي كه در ماه مبارك رمضان يك آيه قرآن بخواند پاداش او همانند كسي است كه قرآن را درماه هاي ديگر ختم كرده است. جامع الاخبار و الآثار جلد 1 صفحه 329
حالا انتخاب با خود شماست كه در اين ماه پر بركت چقدر اعمال نيك جمع كنيد...
اسامي شركت كنندگان گرامي همراه با سوره ي انتخابي آنها
1- مرتضي (خودم): بقره ، آل عمران، نور 2- مرواريد خانم: نسا و فاتحه 3-حسين كافي: چهار قل (كافرون، توحيد، فلق، ناس) 4- فقط خدا: ياسين و طه 5- خانم مژگان تركمني: صف ، رعد و فرقان 6-باران: يوسف، مجادله، حشر 7- : اهلي: واقعه 8- آقا حميد: توبه 9- فرياد مهتاب: مريم و طه 10- 313 وادي عشق: يونس و هود 11- نوكر سينه زن: اعراف و انفال 12- نرگس خانم: الرحمن 13- آقا هادي: كهف و عنكبوت 14- گمنام: زلزال، تكاثر، قدر و ضحي 15- آقا مهدي: قلم 16- خانم فولادي: انعام و مومنون 17- عسل خانم: فجر و تين 18- سميرا خانم: سجده، قصص و ق 19- چشمان منتظر: مائده و لقمان 20- پايگاه مرجع شهيد مهدي زين الدين: حديد 21- خوشبختي يعني نگاه خدا: روم و دخان 22- هانيه خانم: انشراح 23- آقا عرفان: الذاريات و طور 24- سحرخانم: حج و انبيا 25- طيبه خانم: محمد (ص) و فتح 26- فائزه خانم: زمر 27- مرواريد خانم: نبا 28- اين نيز بگذرد...: جمعه
29 - ربابه ثابتان فدائي: ملك و صافات 30- حس مشترك: نجم و قمر 31: آقاي قدير ميرزا احمدي: معارج و نوح 32: ياس كبود: تغابن و طلاق 33- عشق آسماني: فيل و ماعون و قريش 34- دختري از جنس باران: مدثر 35- آبي آسمان: ممتحنه 36- سارا خانم: بني اسراييل 37- بهار زندگي من ( به همراه همسر بزرگوارش ): عبس و نازعات 38: فاطمه بانو: شوري 39- زهرا خانم: قيامت 40-خط خطي هاي من: انشقاق و الاعلي 41-لاله خانم: كوثر، شمس و علق 42- توران خانم: مرسلات 43- اكبر آقا: دهر 44-آقا فرهاد: ليل 45-آقا حامد: ابراهيم، حجر، نحل و نمل 46-آقا رامين: عصر 47-حسين آقا: نصر، بلد، حجرات و منافقون 48- آقا جلال: انفطار 49- جميله خانم: احقاف 50- مادر بزرگوار لاله خانم: تكوير و همزه 51- پدر بزرگوار لاله خانم: فتح و طارق 52- تا وقت معلوم(عباس آقا):جن و احزاب 53- آقا سجاد: غاشيه 54- راضيه خانم: قارعه 55- آقا حمزه: عاديات 56- پروين خانم: قصص و سبا ۵۷- الهام خانم: بينه ۵۸-سمانه خانم: الحاقه و فاطر ۵۹-ياس كبود: مزمل و مطففين 60- حوريه خانم: زخرف و فصلت
61- samin خانم: شعرا 62- يا زهرا (س): تحريم 63- خانم مهناز تركمني: ص و جاثيه
تكميل شد ...
با تشكر از همه عزيزاني كه در اين ختم قرآن سهيم شدند، اميد است در طول ماه پر خير و بركت رمضان همه عزيزان سوره هاي انتخاب شده خود را بخوانند تا انشالله در روز عيد سعيد فطر ثواب اين ختم را تقديم كنيم
به ساحت مقدس صاحب عصر امام زمان (عج)...
از همه عزيزان التماس دعا دارم.
در روايت است مردي از پيامبر اكرم (ص) سوال مي كند: آيا شما گمان ميكنيد كه بهشتيان مي خورند و مي آشامند ؟
حضرت مي فرمايد: بله ٬ قسم به خدا هر فردي در بهشت قوه و قدرت صد مرد را دارد و به اندازه صد نفر غذا مي خورد و نوشيدني مي نوشد.
بعد او سوال مي كند: بهشت كه جاي پاك و پاكيزه است و جاي كثافات و آلودگي نيست٬ پس اينها پس از اين همه خوردن و نوشيدن احتياج به دفع پيدا كنند چيكار مي كنند؟
حضرت مي فرمايد : آنچه را كه خورده ايد به صورت عرق خوشبو كه بوي مشك و عنبر مي دهد از بدنشان خارج مي گردد.
بحار ٬ ج۸ ٬ ص۱۴۹ ٬ به نقل از تنبيه الخاطر