بهشت و جهنم

کسی که قلب مهربانی دارد به آزار حیوانات رضایت نمی دهد . حیوانات اگرچه از شرافت انسانی برخوردار نیستند اما موجودات زنده اند درد حس می کنند و نسبت به هم عاطفه دارند و در مقابل انسانها توان دفاع از خود ندارند، لذا آزار حیوانات زبان بسته بدون دلیل قابل قبول، حرام و گناه است .

در روایت است که زنی از بیابانی گرم و سوزان می گذشت و تشنگی بر او غلبه پیدا کرده بود. در راه چاهی پیدا کرد و چون چیزی برای آب کشیدن نداشت خودش وارد چاه شد و از آب چاه نوشید. وقتی می خواست خارج شود سگی را دید که از شدت تشنگی خاک نمناک می خورد . دلش برای سگ سوخت و گفت او هم مثل من تشنه است.

دوباره وارد چاه شد و کفشهایش را پر از آب کرد و برای سگ آب آورد و جگر تشنه ی سگ را سیراب کرد .

پیامبر خدا (ضمن روایتهای معراج) فرمودند خدا گناهان این زن را

به همین دلیل بخشید و او را از اهل بهشت قرار داد.

باز در روایت از رسول خدا است که فرمود کسی را دیدم که در دوزخ به عذاب معذب بود چون گربه ای را بسته بود و او را بی آب و غذا رها کرده بود تا از شدت تشنگی

و گرسنگی جان داده بود.

(بحار الانوار ،ج62، ص 65)

با توجه به این روایات و منع آزار حیوانات در احکام دین ، به هیچ وجه حق نداریم به پرندگان سنگ بزنیم، گربه ها را بکشیم، جوجه های رنگی را هرچند برای بازی بچه ها بفروشند، دست بچه های کوچک بدهیم تا آزار دهند، یا حتی قورباغه ی زنده را ،بی جهت و برای تفریح ،مورد جراحی قرار دهیم و ... بلکه موظفیم با حیوانات مهربان باشیم .