نشانه های قیامت
بر اثر دو بار دمیدن « اسرافیل» در صور، زمین، کوهها، آسمان و ستارگان، متلاشی و کلّ نظام هستی از هم پاشیده می شود.
قرآن از این علائم، به عنوان نشانه های فرارسیدن قیامت یاد می کند:
« روزی که از زلزله ی پی در پی، زمین به کلی خرد و متلاشی شود» (1).
« زمین، در آن روز، سخت به حرکت و لرزه درآید و کوهها به سختی متلاشی گردند و مانند ذرات گرد در هوا پراکنده شوند» (2).
« روزی که زمین به سرعت شکافته شود و جمع آوری خلق بر ما سهل و آسان باشد» (3).
« روزی که زمین فعلی به زمین دیگری تبدیل شود و تمام خلق در پیشگاه خدای یگانه توانا، حاضر شوند» (4).
« روزی که زمین و کوهها به لرزه درآید و تل ریگی شده و همچون موج روان گردد» (5).
« به یاد آر! چون بار نخست در صور دمند، زمین و کوهها همه خرد و متلاشی شوند» (6).
« در آن روز، کوهها همچون سراب گردند» (7).
«در آن روز ترس و هراس، مردم همچون ملخ به هر سوی پراکنده شوند و کوهها مانند پشم زده شده، متلاشی گردند» (8).
« روزی که آسمان، سخت به جنبش درآید و کوهها تند به گردش آید» (9).
« هنگامی که آفتاب تابان، تاریک شود و ستارگان آسمان تیره گردند و کوهها در برخورد با هم قطعه قطعه شوند» (10).
« وقتی که ستارگان همه خاموش، آسمان از هم شکافته و کوهها پراکنده شوند» (11).
« هنگامی که آسمان شکافته شود و ستارگان فرو ریزد و آب دریاها روان گردد و مردم از قبرها برانگیخته شوند» (12).
« آنگاه، روز حادثه ی شگفت فرا رسد و بنای مستحکم آسمان سست گردد و سخت درهم شکافد» (13).
« روزی که چشمهای خلق از وحشت و هول خیره بماند؛ ماه تاریک شود و میان خورشید و ماه جمع گردد. در آن روز انسان گوید: به کجا پناهنده شوم!؟ هرگز، پناهگاهی برای فرار نیست» (14).
« روزی که چشمهای خلق از وحشت و هول خیره بماند؛ ماه تاریک شود و میان خورشید و ماه جمع گردد. در آن روز انسان گوید: به کجا پناهنده شوم!؟ هرگز، پناهگاهی برای فرار نیست»
« هنگامی که دریاها شعله ور گردند» (15).
« ای مردم! خداترس و پرهیزکار باشید که زلزله ی روز قیامت، بسیار حادثه بزرگ و سختی است» (16).
« هنگامی که زمین به سخت ترین زلزله ی خود به لرزه در آید و همه ی بارهای سنگین درون خود را از دل خاک بیرون افکند» (17).
« در هنگام آن روز بزرگ، خواهی دید که هر زن شیرده، طفل خود را از شدت ترس به فراموشی سپرد و هر زن آبستن بار رحم را بیفکند و مردم را از وحشت آن روز، بدون مستی، مست و مدهوش بنگری و عذاب خدا سخت است» (18).
« در آن روز سخت، دلها هراسان شود و [ مردم از ترس] چشمها به زیر افکنند». (19)
« در آن روز، مردم از قبرها پراکنده بیرون آیند تا [ نتیجه ی کردار] خود را ببینند.» (20)
پی نوشت:
1. فجر (89) آیه ی 21:
« اذا دکت الارض دکا دکا»
2. واقعه (56) آیه ی 4-6:
« اذا رجت الارض رجا و بست الجبال بسا فکانت هباء منبثا».
3. ق (50) آیه ی 44:
« یوم تشقق الارض عنهم سراعا ذلک حشر علینا یسیر»
4. ابراهیم (14) آیه ی 48:
« یوم تبدل الارض غیر الارض و السموات و برزو الله الواحد القهار».
5. مزمل (73) آیه ی 14:
« یوم ترجف الارض و الجبال و کانت الجبال کثیباً مهیلا».
6. حاقه (69) آیه ی 13-14:
« فاذا نفخ فی الصور نفخه واحدة و حملت الارض و الجبال فدکتا دکة واحده».
7. نبا (78) آیه ی 20:
« و سیّرت الجبال فکانت سرابا».
8. قارعه (101) آیه ی 4-5:
« یوم یکون الناس کالفراش المبثوث و تکون الجبال کالعهن المنفوش».
9. طور (52) آیه ی 9-10:
« یوم تمور السماء مورا و تسیر الجبال سیرا».
10. تکویر (81) آیه ی 2-1:
« اذا الشمس کورت و اذا النجوم انکدرت و اذا الجبال سیرت».
11. مرسلات (77) آیه ی 8-10:
« فاذا النجوم طمست و اذا السماء فرجت و اذا الجبال نسفت».
12. انفطار (82) آیه ی 1-3:
« اذا السماء انفطرت و اذا الکواکب انتثرت و اذا البحار فجرت و اذا القبور بعثرت».
13. حاقه (69) آیه ی 15-16:
« فیومئذ وقعت الواقعه وانشقت السماء فهی یومئذ واهیه».
14. قیامت (75) آیه ی 7-9:
« فاذا برق البصر و خسف القمر و جمع الشمس و القمر یقول الانسان یومئذ این المفر».
15. تکویر (81) آیه ی 6:
« و اذا البحار سجرت».
16. حج (22) آیه ی 1:
« یا ایها الناس اتقوا ربکم ان زلزلة الساعة شیءٌ عظیم».
17. زلزال (99) آیه ی 1-2:
« اذا زلزلت الارض زلزالها و اخرجت الارض اثقالها».
18. حج (22) آیه ی 2:
« یوم ترونها تذهل کلّ مرضعة عما ارضعت و تضع کل ذات حمل حملها و تری الناس سکاری و ماهم بسکاری و لکن عذاب الله شدید».
19. نازعات (79) آیه ی 8-9:
« قلوب یومئذ واجفة ابصارها خاشعة».
20. زلزال (99) آیه ی 6:
« یومئذ یصدرالناس اشتاتا لیروا اعمالهم».
برچسب: ،
