بهشت و جهنم

در این که خدای بزرگ و مهربان به ما نعمت ارزشمندی چون عمر عنایت کرده،شکی

نیست  و این که روزی از همین عمر از ما باز خواست می شود

که چگونه آن را سپری کرده ایم،

"خداوند برای هر شبانه روز بیست و چهار مخزن قرار داده که هر مخزن،در برابر یک ساعت از

ساعت های آن است و این مخزن ها به موازات تمام ساعات عمر انسان ترتیب یافته است.

اعمال هر ساعت،در مخزن مربوط به خود حفظ می شود.

هنگامی که انسان از دنیا می رود.

این مخزن ها باز می شوند و انسان اعمال خویش را مشاهده می کند،پس اگر مخزنی را

سرشار از نور حسنات ببیند ،چندان خوشحال می شود که اگر خوش حالی او را بر تمام

دوزخیان پخش کنند همه ی آن ها از خوشحالی مدهوش شده، ناراحتی خود را فراموش

می کنند، در عوض هنگامی که مخزنی را تاریک و آلوده از گناه بیابد آن چنان ناراحت

می شود که اگر ناراحتی او را بر تمام بهشتیان تقسیم کنند،

زندگی بر همه ی آنان ناگوار می گردد."

پس چه بهتر که قبل از انجام تک تک اعمالمون به عاقبت اون فکر کنیم

که آیا این اعمال موجب سعادت ما می شود یا موجب عذاب ما...

مکن کاری که از خود ننگت آید       جهان با این فراخی تنگت آید

چو فردا نامه خوانان نامه خواندند     تو را از نامه خواندن ننگت آید

خدایا به ما کمک کن تا در دنیا مشغول کارهایی شویم ،که فردای قیامت از ما سوال می کنی.

منبع: بهشت اخلاق،درسنامه ی تزکیه و خود سازی،

سید خلیل حسینی،انتشارات مسجد

مقدس جمکران،چاپ اول،بهار 1390 ص112