بهشت و جهنم

آیت الله جوادی آملی نقل می کردند:

علامه طباطبایی فرمودند:

 در نجف، شخصی [عامی] مشهور به این شده بود که از اهل معرفت است و چشمش به باطن این عالم باز است. این شخص روز پنج شنبه ای به قبرستان وادی السلام رفته بود و در حال بازگشت بود که جمعی از علماء، در راه بازگشت از او پرسیدند: شما در وادی السلام چه دیدید؟

ابتدا گفت: فاتحه ای خواندم و بازگشتم.

 آن عده چون از حال و مقام وی آگاه بودند. اصرا کردند که مشاهده خود را بگوید. او پاسخ داد: من رفته بودم کنار آن قبرهایی که آماده ساخته بودند تا اگرکسی مُرد معطل کندن قبر برای وی نشوند و به سرعت مرده را در آن دفن کنند. از قبرها پرسیدم: این علما می گویند:

قبرها مار و عقرب دارند و مرده گنهکار را آزار و اذیت می کنند. آیا این کلام درست است؟

قبرها جواب دادند: ما مار و عقرب نداریم؛

هر کس با خود هر چه بیاورد،با آن همنشین خواهدشد...

هرکس به خدا و آیه هایی که از جانب او میرسد

کفر و نافرمانی ورزد...

سَلَّطَ اَللهُ عَلَیهِ شُجاعاً

مِن نارٍ یَنهَشُهُ فیِ قَبرِهِ اِلی یَومِ اَلقِیامَة

خداوند ماری از آتش

(به نام شجاع در قبر )

بر او مسلط کند که تا روز قیامت او را بگزد...

منابع

اصول کافی جلد دوم 2

و کتاب عالم برزخ در چند قدمی ما

نوشته محمد محمدی اشتهاردی- صفحه 201

داستان شماره 2

ماری به نام "شجاع "در قبر