بهشت و جهنم

علامه بزرگوار عالم جلیل القدر مرحوم نراقی(رضوان اللّه تعالی علیه) فرمود:

در مدینه زنی فاحشه زندگی می‌کرد که روزی خود را از راه فاحشه‌گری در می‌آورد.

در همسایگی این زن، اغلب به عزاداری امام حسین(ع) مشغول بودند و جمعی در آن خانه گرد هم جمع می‌شدند و برای مصائب آقا سیدالشهداء(ع) گریه می‌کردند و بعد از آن مقدار غذائی که تهیه دیده بودند به آنها داده می‌شد.

در همان خانه دیگی بر روی آتش نهاده و طعام جهت جمعیت درست می‌کردند. اتّفاقاً یک روز آتش زیر دیگ خاموش شد.

زن فاحشه برای آتش زیر اجاق خود به خانه آنها آمده، می‌بیند آتش زیر دیگ خاموش شده، مشغول روشن کردن آتش زیر دیگ می‌شود.

در حالی که داشت آتش زیر دیگ را روشن می‌کرد، دودی از آن برخاسته و در چشم این زن می‌رود و چند قطره اشک از چشمان او جاری می‌گردد و مقداری نیز دستش می‌سوزد.

چون آتش روشن شد، مقداری از آن را برداشته به خانه خود می‌برد.

پس از ساعتی بواسطه گرمی هوا استراحت نموده و به خواب می‌رود.

در عالم رؤیا مشاهده می‌کند که قیامت بر پا شده، ناگهان آتش زبانه گرفت و با غُل و زنجیرهای آتشین او را بسته و می‌کشانند.

در این وقت که زن فریاد می‌زد کسی به دادش نمی‌رسید. همینکه خواستند او را به آتش جهنم بیندازند ناگهان شخصی صدا زد که دست از او بردارید.

ملائکه عرض کردند: یابن رسول اللّه! این زن فاحشه است و تمام وقتش صرف فسق و فجور می‌شده. حضرت امام حسین(ع) فرمود: آری؛ ولی امروز در همسایگی او جمعی از شیعیان ما مشغول عزاداری من بودند، رفته بوده آتش بردارد، متوجه شده که آتش زیر دیگ خاموش شده و به واسطه روشن کردن آتش، چند قطره اشک از چشمانش جاری شد و قدری از دستش برای ما سوخته شده، او را ببخشید.

زن از خواب بیدار می‌شود، فورا خود را به آن مجلس می‌رساند و توبه و انابه می‌کند و مؤمنه می‌شود.

آری؛ هر کاری که برای امام حسین(ع) انجام شود، اباعبدالله(ع) منظور می‌دارد. خدمت در مجالس امام حسین(ع) باعث توبه از گناهان می‌شود. مجلس حسین(ع) مجلس نجات است. هر گنهکاری که به مجلس امام حسین(ع) آید، و با نیت خالص برای امام حسین(ع) عزاداری کند، توفیق توبه پیدا می‌کند.

مرا غیر از حسین سرور نباشد *** در این دنیا جز او یاور نباشد

من شوریده را بر سر هوائی *** به غیر از دیدن دلبر نباشد

مرا در این دل تنگ آرزوئی *** به جز دیدار آن سرور نباشد

در این وادی من گم کرده ره را *** به غیر از او کسی رهبر نباشد

در این دنیای پر طوفان و موّاج *** بر این کشتی جز او لنگر نباشد

در این گرداب بحر دار حوادث *** نجات از عرصه محشر نباشد

مگر با یاری فرزند زهرا *** که او جز زاده حیدر نباشد

سفینه هم حسین و عترت اوست *** حدیث از غیر پیغمبر نباشد

چه باک از محشر و روز قیامت *** محبّت را جز او یاور نباشد

منبع: کرامات الحسینیّة، جلد 1.