بهشت و جهنم

«جَنَّةُ الْمَأْوی» به معنی بهشتی است که محل سکونت است، و در این که این کدام بهشت است؟ در میان مفسران گفتگو است، بعضی آن را همان «بهشت جاویدان» (جَنَّةُ الْخُلْد) می دانند، که در انتظار تمام اهل ایمان و پرهیزگاران است، و محل آن را در آسمان،

و آیه 19 سوره «سجده» را شاهد بر آن می گیرند:

فَلَهُمْ جَنّاتُ الْمَأْوی نُزُلاً بما کانُوا یَعْمَلُونَ:

«برای مۆمنان صالح العمل باغ های بهشت است که در آن ساکن می شوند، و این وسیله پذیرائی از آنهاست در مقابل اعمالی که انجام می دادند»;

چرا که این آیه به قرینه آیه بعد از آن، مسلماً از بهشت جاویدان سخن می گوید.

ولی از آنجا که در جای دیگر می خوانیم:

وَ سارِعُوا إِلی مَغْفِرَة مِنْ رَبِّکُمْ وَ جَنَّة عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ:

«برای رفتن به سوی مغفرت پروردگار و بهشتی که وسعت آن آسمان ها و زمین است، بر یکدیگر پیشی گیرید»

( آل عمران، آیه133.)

بعضی، این معنی را بعید شمرده اند; زیرا ظاهر آیه مورد بحث، نشان می دهد که «جَنَّةُ الْمَأْوی» در آسمان، و غیر از بهشت جاویدان است که وسعتش به اندازه تمام آسمان ها و زمین می باشد.
لذا گاهی آن را به جایگاه ویژه ای از بهشت تفسیر کرده اند که در کنار «سدرة المنتهی»، و محل خاصان و مخلصان است.

و گاه گفته اند به معنی بهشت برزخی است که ارواح شهداء و مۆمنان، موقتاً به آنجا می روند.

تفسیر اخیر، از همه مناسب تر به نظر می رسد، و از اموری که به روشنی بر آن گواهی می دهد، این است که در بسیاری از روایات «معراج» آمده است که، پیغمبر(صلی الله علیه وآله) عده ای را در این بهشت، متنعم دید،

در حالی که می دانیم هیچ کس در بهشت جاویدان قبل از روز قیامت وارد نمی شود زیرا آیات قرآن به خوبی دلالت دارد که پرهیزگاران در قیامت، بعد از محاسبه، وارد بهشت می شوند، نه بلافاصله بعد از مرگ، و ارواح شهداء نیز در بهشت برزخی قرار دارند; زیرا آنها نیز قبل از قیام قیامت وارد بهشت جاویدان نمی شوند.

( تفسیر نمونه، جلد 22، صفحه 507)

«جَنَّةُ الْمَأْوی» به معنی بهشتی است که محل سکونت است، و در این که این کدام بهشت است؟ در میان مفسران گفتگو است، بعضی آن را همان «بهشت جاویدان» (جَنَّةُ الْخُلْد) می دانند، که در انتظار تمام اهل ایمان و پرهیزگاران است