بهشت و جهنم

از پنجمین امام نور حضرت باقر (ع) نقل کرده اند که خداوند سه قطعه

سنگ را از بهشت پرطراوت و زیبا به زمین فرود آورده است؛

که عبارتند از:

۱. سنگی که در مقام ابراهیم (ع) قرار دارد.

۲. سنگ بنی اسرائیل که با زدن عصای موسی (ع) برآن،

دوازده چشمه از آن جوشید.

۳. «حجرالاسود» که ابراهیم (ع) آن را بر دیوار خانه کعبه نصب کرد.

حجرالاسود یا سنگ سیاه از اجزای بسیار مقدس مسجد الحرام است و در رکن اسود کعبه در بلندی 5.1 متری قرار دارد. این سنگ مقدس، پیش از اسلام و پس از آن همواره مورد توجه بوده و در شمار عناصر اصلی کعبه است.

به عبارت دیگر، حجر الاسود سنگ سیاه آسمانی است. هنگام بنای کعبه توسط آدم، این سنگ را فرشتگان از بهشت آوردند و آدم آن را در گوشه‌ای از خانه نصب کرد. پس از بازسازی کعبه توسط قریش، این سنگ به دست محمد قبل از درب کعبه در رکن حجر اسود نصب شد و محل شروع طواف حجاج است.

پیامبر اکرم فرمود: حجرالاسود به منزله دست راست خداوند در روی زمین است که مردم با دست کشیدن روی آن و بوسیدنش با خداوند بیعت و اطاعت خود را از او تثبیت می کنند.

در تاریخ حجرالاسود اقوال مختلفی نقل شده است. بعضی عقیده دارند که آدم ابوالبشر آن را از بهشت آورده است. بعضی دیگر معتقدند که پس از خروج حضرت آدم از بهشت به زمین فرود آمده است. عده ای دیگر هم بر این اعتقاد هستند که هنگامی که ابراهیم خیلی الرحمان در جست و جوی سنگ برای کعبه بود، جبرئیل آن را اورده است.

در روایتی از امام باقر مرویست که این سنگ از سنگهای بهشتی است که از بهشت به عنوان گواه به عهد و پیمان بنی آدم آمده است.