بهشت و جهنم

طوبی مونث اطیب یعنی پاکیزه تر و حلال تر است. این واژه صفت درختی است از درختان بهشتی که به لحاظ عظمت و داشتن ویژگی های منحصر به فرد از درختان مشهور بهشتی می باشد.اوصافی که درباره این درخت آمده باورش برای کسانی که با دنیا انس دارند مشکل است. محل اصلی این درخت در بهشت علی (ع) است و از آنجاست که شاخه های این درخت عظیم به خانه ی همه ی شیعیان سر کشیده است و این بیان کننده ی این است که ولایت نسبت به امیرالمومنین یک بعد اجتماعی و اشتراکی دارد که دستاورد آن درختی است به وسعت خانه های اهل ولایت. میوه های این درخت هم عجیب است: در عین حالی که خوردنی است در همان حال پوشیدنی و تزیینی است. پیامبر اکرم در معراجیه فرمود: در بهشت درختی است که به قدری عظمت دارد که اگر پرنده ای از پایین تا بالایش پرواز کند هفتصد سال طول میکشد و در بهشت خانه ای نیست مگر آنکه شاخه ای از این درخت در آن باشد. گفتم این چیست یا جبرئیل؟ عرض کرد: این درخت طوبی است (بحارالانوار ج 8 ص  124)

رسول خدا در تفسیر آیه وظل ممدود فرمود: در وسط بهشت سایه ی گسترده ای است که اگر سواره ای این سایه را بپیماید گویی یک مسیر صدساله را پیموده و تازه نتوانسته به آخرش برسد و این است همان قول خدای تعالی که فرمود: و ظل ممدود. هر میوه ای که از این درخت چیده میشود بلافاصله میوه ی دیگری جانشین میشود میوه ای خوش طعم که طعم و رنگ صدنوع میوه را در خود دارد و این همان است که خداوند فرمود: لا مقطوعه ولا ممنوعه.

(بحارالانوار ج 8 ص 137-138)