بهشت و جهنم

در بیش از یک صد آیه از قرآن مجید، از بهشت تعبیر به«جنّات»، «جنّت» و«جنّتان» شده است.

برای مثال در آیه ی46 سوره ی الرحمن آمده است: «وَ لِمَن خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ؛ برای کسی

که از مقام پروردگارش خائف باشد، دو باغ بهشتی[در نظر گرفته شده] است». نکته مورد توجه

این است که در بسیاری از آیات، بعد از واژه ی «جنّات»(باغ‌ های بهشتی) جمله ی: «تَجری مِن

تَحتِهَا الأنهارُ» آمده است که توصیفی است از باغ‌ های بهشتی؛ دائماً نهرهای آب از کنار

درختانش می‌ گذرد و درختان سایه ی زیبای خود را بر روی نهرهای جاری افکنده و منظره‌ای

فوق‌العاده زیبا و با طراوت را به وجود آورده‌اند.

باغ ‌های بهشتی دارای میوه ‌های لذیذ و سایه‌

های فرح ‌بخشی است که تمامی ندارد و لذا آسایش و آرامشی همیشگی برای انسان به

ارمغان می ‌آورند: «اُکُلُها دائم و ظِلُّها؛ میوه ‌ها و سایه ‌هایش دائمی است». (سوره ی رعد، آیه

ی35) در باغ‌ های بهشتی از سرمای شدید و گرمای سوزان و طاقت ‌فرسا خبری نیست؛ چنان

که خداوند می ‌فرماید: «لا یرَونَ فیها شمساً ولا زَمهَریراً؛ این در حالی است که بهشتیان نه

آفتاب سوزان در آن جا مشاهده می‌ کنند و نه سرما». (سوره ی انسان، آیه ی13)